હું કેરી ખૂબ મજાની

મને કહેતા સૌ રાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની;

પછી શેની રહું છાની !

         હું કેરી ખૂબ મજાની.

લેખકો મારા નિબંધ લખે,

         કવિઓ ગીત ગાતા;

ભાતચિત્ર ને ભરતગૂંથણમાં

         મને છાપી જાતા.

હું તો માનેતી પડદાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની.

વસંતઋતુ આવે ને

         આંબે બેસે મોર;

ગુજરાતના તાલાળામાં

         મારો ખૂબ જ તોર,

હું તો કરાવું મિજબાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની.

કાચી મને તોડી લેવા

         છોકરાં પથ્થર મારે;

આંબાવાડી ગૂંજી ઊઠે

         કોયલના ટહુકારે,

પવન કરે છે નુકસાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની.

હાફુસ, કેસર, તોતાપુરી,

         લંગડો, દશેરી, બદામ;

મોંમાં પાણી લાવી દેતાં

         આવાં અમારાં નામ,

હું તો ઘરે-ઘરે પોં’ચવાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની.

ગાડું ભરો ટ્રેકટર ભરો,

         ભરી લો ખટારો;

હવાઈજહાજમાં બેસીને

         વિદેશ-નિવાસ અમારો,

મને સંસ્કૃતમાં ’આમ્ર’ કે’વાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની.

દવાથી પકવશો નહિ,

         પાકવા દો કુદરતી;

’ઉતાવળે આંબા પાકે નહિ’,

         કહેવત સારી હતી,

હું તો ખૂબ નાચવાની,

         હું કેરી ખૂબ મજાની.