પરમ વિરહ
પરમ વિરહ
વજન ખાલીપાનું ભીતર સહેવાતું નથી,
જે ભરી શકે એના વગર રહેવાતું નથી,
આંખો વરસીને ઈંદ્રધનુષ એક રચી ગઈ,
પણ હવે એમાં રંગ જેવું કંઈ ભરાતું નથી,
હવે એક એક પલ યુગ જેવી લાંબી થઈ,
ને આ વ્યાકુળ હૈયું ગમે ત્યાં ઠલવાતું નથી,
શ્વાસ શ્વાસ એના નામનું એક મૌન રટણ,
દર્દ ભીતરનું જિગરથી હવે જીરવાતું નથી,
ના જાણે કેટલા જન્મનો "પરમ"વિરહ હશે,
તોય "પાગલ"પ્રેમમાં નામ એનું ભુલાતું નથી.