मी जोकर , एक नोकर

मी जोकर , एक नोकर उभा सर्कशीत 

मुखी नित्य हास्य पण दुःख कुशीत 

कसा खेळ दावू ?

हा जीव टांगणीला 

छकुली घरी एकली

कोण भरवेल तिजला ?

उगाच कधीही , कुठेही मी पडतो 

हसवतो तुम्हांसी पण मला फसवतो 

जसा भव्य सोहळा , तसा दिव्य त्याग 

कसा पाळू तिजला नि पोटातली आग ?

घरी पाय ठेवता , ती येते कुशीत 

मी नोकर , एक जोकर 

म्हणून या सर्कशीत 

एक बाप पाळतो पोट, 

मुठी आवळीत, मुठी आवळीत 

मी जोकर , एक नोकर उभा सर्कशीत 

मुखी नित्य हास्य पण दुःख कुशीत