ଅସମ୍ପର୍ଣ୍ଣେ ଜାଣି ଶିବ ସୁତ

ଦେହର ମଳିରେ       ଗଢିଥିଲେ ମାଆ,

     କୋଟି ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରାୟ ତୁମ ତେଜ,

ପ୍ରକାଣ୍ଡ ଶରିର        ବୁଦ୍ଧି ରେ ପ୍ରଖର,

     ପରାକ୍ରମେ ସମ ବୃକ୍ଷଧ୍ୱଜ (ଶିବ) ।

ଯେତେ ଶୁଭକାର୍ଯ୍ୟ,     ନୂଆ ସଜବାଜ,

     ନିର୍ବିଘ୍ନେ ସମ୍ପନ୍ନ ତୁମ ପାଇଁ,

ବିଦ୍ୟା,ବୁଦ୍ଧି, ସିଦ୍ଧି,       ପାଇଁକି ପ୍ରସିଦ୍ଧି,

      ଅଗ୍ରେ ପୂଜା ପାଅ ସେଥିପାଇଁ ।

ହେତୁ ହେବାଦିନୁ        ଜାଣିଛି ତୁମକୁ,

      ଦେବତା ଓ ବିଦ୍ୟାଦାତା ବୋଲି,

ଅଧା ପାଠୁଆ ମୁଁ        ମାଗିବା କୋହଳେ

      ନୁହଁ ତୁମେ ତୁମ ବାପା ଭଳି ।

ବାପା ଚଢେ ଘୋଡ଼ା      ପୁଅ ତାଠୁ ଥୋଡା,

       ଏ କଥା କି ତୁମେ ଜାଣ ନାହିଁ,

ଯିଏ ଯାହା ମାଗେ       ତାଠୁ ବେଶି ଭୋଗେ,

       ଶିବଙ୍କ ମହିମା ସାର ଏହି ।

ନମଃ ଗଣେଶାୟ,       କହି ମୁଣ୍ଡେ ଖଡ଼ି,

       ପରେ ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ମହେଶ୍ୱର,

ଯେବେଠୁ ଜାଣିଛି        ଶିବ ତୁମ ବାପା,

       ବୁଝିଥିଲି ଗୁଣ ଶିବଙ୍କର ।

ଭାବିଥିଲି ବାପ,         ପୁଅ ଏକା ପରି,

       ଅଳପେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ପରିବାର ,

ହେଲେ ମୋ ବୟସ      ପାକଳ ହୋଇଲା,

       ବଢିଲାନି ବିଦ୍ୟା, ବୁଦ୍ଧି ମୋର ।   

ସେଥିପାଇଁ ଦୋଷୀ        ମୋ ପିଲା ଭାବନା,

       ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣେ ଜାଣି ଶିବ ସୁତ,

ମୋ ଲୁପ୍ତ ଅତିତ,         ନୋହୁଁ କାରେ ପ୍ରାପ୍ତ,

       ଏହି ଇଚ୍ଛା ମୋର ଗଣନାଥ ।