ଭୁଲି ପାରୁନି ସପନ ମୋହକୁ

ଦିନେ ସପନରେ ସିଏ ଆସିଲା 

ଆସି ଗେଲରେ ପାଖରେ ବସିଲା |

ବସି ମିଠା ମିଠା କଥା କହିଲା 

କହି ମନକୁ ମୋହର ମୋହିଲା |

ମହୀ ମଣ୍ଡନା କର ପରଶରେ

ସରିଗଲି ମୁଁ ଅନଙ୍ଗ ବାଣରେ |

କେତେ ଭାବ ରସ ଥଟ୍ଟା ମଜାରେ

ଦୁହେଁ ପଡ଼ିଗଲୁ ପ୍ରେମ କବ୍ଜାରେ |

ପ୍ରାଣ ପ୍ରଣୟିନୀ ହେଲି ତୁମର

କହି କରକୁ ଧରିଲା ଜବର |

ଧିରେ ଆଉଜୁ କୋଳକୁ ଵହନ 

ଗାଢ଼େ ଆଲିଙ୍ଗନେ ଦେଲି ଚୁମ୍ବନ |

ପାତିଦେଲା ଅଙ୍ଗ ବଲ୍ଲୀ ସଜନୀ

କାମରସେ ବିତିଯାଏ ରଜନୀ |

କବାଟରେ କିଏ ଧକା ମାରିଲା

ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ମୋ ସପନ ଭାଜିଲା |

ସେହି ସ୍ୱପ୍ନ ସ୍ମୃତି ସତ ଲାଗିଲା

ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ମୁଖଛବି ନାଚିଲା ।

ସେହି ପ୍ରିୟା ଆଉ କେହି ନୁହଁନ୍ତ

ସହପାଠିନୀ ସୁନନ୍ଦା ରାଉତ |

ଦିନେ ସୁଯୋଗ ପାଇଲି ଏକାନ୍ତ

ଖୋଲି କହିଲି ସପନ ବୃତ୍ତାନ୍ତ |

ଲାଜେ ବଦନ ତଳକୁ ପୋତିଲା

ମୁହଁ ଫଣ ଫଣ କରି ଚାଲିଲା |

ଆଉ ଚାହୁଁ ନାହିଁ ମୋର ମୁହଁକୁ

ମୁଁ ବି ଭୁଲୁନି ସପନ ମୋହକୁ |