ଚାତକ

ତୁମକୁ ଭାବନା ଓଢଣୀ ତଳେ

ଜୀବନ ମୋ ବନ୍ଧା ପଡିଛି

ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଶା କାନିରେ ତୁମ

ଗଣ୍ଠି ହୋଇ ଝୁଲୁଅଛି।

ତୁମକୁ ଛାଡି ବଞ୍ଚିବା ମୋର

ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଉଛି

ତୁମକୁ ନେଇ ବଢିବା ପାଇଁ

ସବୁ ରାସ୍ତା ବନ୍ଦ ହୋଇଛି।

ସମତଳ ପରେ ବିନ୍ଦୁଟିଏ ମୁଁ ଯେ

ସ୍ଥିତି ଅସ୍ତିତ୍ବ ହରାଇଛି

ଜୀବନର ମାନେ କିଛି ନାହିଁ ମୋର

କେବଳ ଶୁନ୍ୟତା ଭରିଛି।

ବଢ଼ଇ ବୟସ ଦିନୁ ଦିନୁ ମୋର

ନିଃସଙ୍ଗତାକୁ ସଙ୍ଗକରିଛି

ଚାତକ ପରି ବରଷା କୁ ଚାହିଁ

ତୃଷିତ ହୃଦୟେ ଝୁରୁଛି।