ଲୁହ ଓ ମୋହ

ଆସକ୍ତ ପରାଣ ସିକ୍ତ କରି ଯେବେ

ଆଖିରୁ ଝରାଏ ଲୁହ,

ଦୂର ହେବା ଭୟେ ହୃଦ ଫାଟିଯାଏ

ଭାରି ଅବୁଝା ଏ ମୋହ ।

ଜୀବନ ସରିତା ବହି ଚାଲିଥାଏ

କୂଳରୁ କୂଳକୁ ଛୁଇଁ,

କିଛି କୂଳ ସହ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଯାଏ

ହୃଦୟର ଚରା ଭୂଇଁ ।

ଗୋଟାପଣେ ନିଜ ପ୍ରେମ ସୀମାବଦ୍ଧ

କରିବାକୁ ଚିନ୍ତି ମନେ,

ଭାବନା ରଜ୍ଜୁରେ ବାନ୍ଧି ମୋହ ବଶେ

ସ୍ବାଧୀନତା ହଜେ ବନେ ।

ଆଶା ବଗିଚାର ଆୟୁଷ ସରିଲେ

ସ୍ୱପ୍ନ ଯେବେ ଯାଏ ଭାଜି,

ବାଟ ହୁଡ଼ିଗଲେ ମୋହ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ

ଜାଳେ ନିୟତିର ଝାଞ୍ଜି ।

ମହ ମହ ବାସେ ମୋହର ମଦିରା

ପ୍ରିତୀ ମହୋଦଧି କୂଳେ,

ଆସକ୍ତିର ଚାପ ହେଲେ ଘନୀଭୂତ

ଭାବ ଭାସେ ଭବ ଜଳେ ।

ସମ୍ପର୍କକୁ ଦେଇ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ବାଧୀନତା

ପ୍ରାପ୍ତିର ପ୍ରବାଳ ଭୁଲି,

ଆତ୍ମ ସୁଖ ଛାଡ଼ି ହାସ୍ୟ ବିତରିଲେ

ଶୁଦ୍ଧ ପ୍ରେମ ଯାଏ ଝରି ।