ନୀଳଶିଖା

  ଲୁହ ମୋର ବାଷ୍ପୀଭୂତ

               କେଉଁ ଅଦୃଶ୍ୟ ଉଷ୍ମତାରେ ,

  ପଡ଼ିବ କି ଝରି ଟୋପାଏ ତୋ ପାଟପତନୀରେ

               ତୋ ନୀଳ ପାଦପଦୁଅଁରେ ।

  ମୋ ନୀରବ ଆଖିଭାଷା କରିବୁ କି ଅନୁଭବ ?

  ବୁଝିବୁ କି ଥରୁଟିଏ ତୋ ପାଇଁ ମୋ ଅନ୍ତଃରାଗ ।

  ଅହେତୁକ ଶକ୍ତିଟିଏ

              ଚେଇଁଉଠିବ କି ମୋ ହୃଦକନ୍ଦରରେ

  ତୋ ଅଧର ସ୍ମିତହାସ୍ୟେ

  ଖେଳିଯିବ ବିଜୁଳିର ଛଟାଟିଏ

              ଘନଘୋର ଅନ୍ଧାରର ନିବୁଜ କକ୍ଷରେ ।

  ମୁଁ ଦେଖୁଥିବି ତତେ ଅପଲକ ନେତ୍ରେ 

               ଅତୀତରୁ ଅନାଗତ ଯାଏଁ

  ମୁଁ ଖୋଜୁଥିବି ତତେ ମତେ ଛୁଁ ଖେଳର ସ୍ମୃତି 

               ପାଦ ଅବଶ ହେଲା ଯାଏଁ ।

      ତୁ ଖାଲି ଭାବ ନୁହଁ ମୋର !

      ତୁ ଯେ ମହାଜ୍ୟୋତି ମହାଭାବର !

  ଯାହା କିଛି ସମର୍ପିବି ତତେ !

  ରାଣ ମୋ ରହିଲା

             ମାନ ରଖି ତୋଳିନେବୁ ଆଗ୍ରହରେ ,

  ଜୀବନ ବୃତ୍ତର ପରିଧିରେ

   ବେଳେ ବେଳେ ଝୁଣ୍ଟିପଡେ

  ବିଶ୍ୱାସର ଦୀପ ଶିଖା ଜଳିଉଠେ

             ତୁ ସର୍ବଦା ଆଲିଙ୍ଗନ ମୁଦ୍ରାରେ ।

       ତୁ' - କ'ଣ କମ୍ କି ?

  ତୁ -ଯେ ତାରା ଫୁଲଟିଏ

            ମୋ ହସ ଲୁହର ଅଗଣାରେ ,

  ତୁ -ଯେ ଚିକ୍ ଚିକ୍ ମୁକ୍ତାଟିଏ

            ମୋ ପାପ,ପୂଣ୍ୟର ରହସ୍ୟ ସାଗରରେ ।

  ତୋ ରେଶମୀ ରେଶମୀ ଅନୁଭବ

            ଭେଦି ଭେଦି ଯାଏ ମୋ ସମଗ୍ର ସତ୍ତାରେ ,

  ତୋ ପାଇଁ ଖେଳିଯାଏ, ଆଲୋକର ଛଟାଟିଏ 

             ମୋ ଜୀବନର କନ୍ଦି ବିକନ୍ଦିରେ ।

             "କହ୍ନେଇଁ"ରେ !

                 "ତୁ "

             ନିତ୍ୟ ନୂତନ ଅନୁଭବ

            ମୋ ଅନ୍ତଃକରଣରେ

          ମୋ ଲୋଡିଲାପଣର ଆତୁରତାରେ ।