ତୁ

ଜହ୍ନ ଉଇଁଲା ବେଳେ ସେମାନେ କହୁଥିଲେ 

ମୁଁ କାଳେ ତୋ ପରି ଜମା ନୁହେଁ ।

 ଗଛର ଗଣ୍ଡି ପରି କାଳେ ଦିଶେ ମୋ ମୁହଁ ।।

ରାତି ପାହିଲା ବେଳେ 

ମୁଁ ନାଇଦିଏ ଉଦିତ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ମଥାରେ ତ

ସେଇମାନେ ହିଁ କୁହନ୍ତି 

ମୁଁ କାଳେ ଅବିକଳ ତୋର

ପ୍ରତିବମ୍ବ 

ଗଛର ଚେର ପରି ।।

ଅସ୍ତିତ୍ଵର ପ୍ରତିବିମ୍ବିତ ଛାଇଟେ ଥାଏ 

ହୋଇପାରେ ଛାଇର ଛାଇ ବି ଥିବ ।

କଣ୍ଟାଟେ ଗଳୁ ଗଳୁ 

ମୁଁ ଦମ୍ଭରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହଉ ହଉ 

ବୁଝେ ଯେ ନା ମୁଁ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ,ନା ମୁଁ ଛାଇ

ମୁଁ ତ ତୁ ।

ମୋ ଭିତରେ ସତ୍ତାଟା ତ

ତୋରି ରକ୍ତର 

ମନର 

ଚେତନାର 

ସ୍ୱପ୍ନର , ଛିଟା ଛିଟା ଲୁହର 

ତୋ ଶକ୍ତିର ।

ନହେଲେ ମୁଁ ବା କିଏ !