रंग माणसांचे

मी पाहिले रंग माणसांचे

जणू होते रंग सरड्यांचे

उपयोगा न आले कोणीही

सारे होते कुंपणावरचे

विश्वास तुटता अश्रू फुटे

हात न आले पुढे कुणाचे

मित्र, आप्त न कोणी कामाचे

बोल माझे हे अनुभवाचे

गरज होती तेव्हा पांगले

का म्हणावे मी त्यांना आपले