பாரதி

சலித்திடாய், ஏழை

நெஞ்சே; வாழி, நேர்மையுடன் வாழி,

வஞ்சகக் கவலைக் கிடங்கொடேல். மன்னோ

தஞ்ச முண்டு, சொன்னேன்,

செஞ்சுடர்த் தேவன் சேவடி நமக்கே.24