தங்கக் கட்டி

லின் பியாவோ அடிக்கடி வகுப்புகளில் இருந்து வெளியேறாமல் இருந்தார், ஒரு நாள் கல்லூரியின் அதிபர் அவரை வெளியேற்ற மனம் வைத்திருந்தார். எனவே அவர் அந்த இளைஞனை அழைத்தார்.

அதிபர் மதிய உணவுக்குச் செல்லவிருந்தபோதே லின் வந்தார்.

"இது வர வேண்டிய நேரம்!" அதிபர் கடுமையாக கூறினார்.

"என்னை மன்னியுங்கள் ஐயா, ஆனால் நான் இன்று மிகவும் தாமதமாக கல்லூரிக்கு வந்தேன். எங்கள் வயலில் ஒரு தங்கக் கட்டியைக் கண்டேன்."

"தங்கத்தின் ஒரு கட்டி!" முதல்வர் கூறினார், அவரது கண்கள் வெளியேறும். "ஓ, என், நீங்கள் இதை என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்?"

"நான் ஒரு அரண்மனை வீடு கட்ட முடிவு செய்தேன், பல ஏக்கர் நிலம் மற்றும் பல கால்நடைகளின் தலை வாங்கினேன்" என்று அந்த மாணவர் கூறினார். "எனக்கு கல்வி கற்பதில் நீங்கள் எடுத்த சிரமத்திற்கு ஒரு சிறிய தொகையை உங்களுக்கு வழங்கவும் முடிவு செய்தேன்."

அதிபர் மகிழ்ச்சி அடைந்து லினுடன் அவருடன் சாப்பிட அழைத்தார். அந்த இளைஞன் கடுமையாக சாப்பிட்டான், ஆனால் அதிபர் அவனது உணவைத் தொடவில்லை. லின் தனக்கு எவ்வளவு கொடுப்பார் என்றும் அவர் எப்போதும் விரும்பிய அந்த சிறிய நெல் வயலை வாங்கினால் போதும் என்றும் அவர் யோசித்துக்கொண்டிருந்தார்.

"நீங்கள் தங்கத்தை ஒரு பாதுகாப்பான இடத்தில் வைத்திருக்கிறீர்கள் என்று நம்புகிறேன்," என்று அவர் திடீரென்று தனது வெளிப்பாட்டிலிருந்து வெளியே வந்தார்.

"அதைச் செய்ய எனக்கு ஒருபோதும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை" என்று லின் கூறினார். "என் அம்மா என்னை விழித்திருந்த தருணத்தில் அது மறைந்துவிட்டது."

"என்ன!" முதல்வர் கத்தினார். "நீங்கள் சொல்வது இது ஒரு கனவுதான் ?!"

இளைஞன் தலையாட்டினான்.

அதிபர் விருப்பத்தின் பெரும் முயற்சியால் தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டார்.

"உங்கள் கனவில் நீங்கள் என்னை நினைவில் வைத்திருப்பதில் நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன்," என்று அவர் கூறினார். "நீங்கள் உண்மையிலேயே தங்கம் பெறும்போது என்னை நினைவில் வைத்திருப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன். இப்போது தயவுசெய்து விடுங்கள்."

அந்த இளைஞன் கிளம்பியபோதுதான், அவனை ஏன் அழைத்தான் என்று அதிபருக்கு நினைவுக்கு வந்தது.