કરૂણતા

પ્રભુ તે મોકલ્યા અને અમે આવેલા,

જનનીના ગર્ભમાં નવ માસ વસેલા.

એના અમૃત ધાવણને અમે ધાવેલા,

માતાની ગોદમાં અમે કાયમ રમેલા.

ભરાવે હાથથી કોળિયો ને જમેલા,

પોઢાડી પારણામાં હાલરડા ગાયેલા.

મહા હેતવાળીના હેત ખૂબ પામેલા,

સાચી દેવી જનની, અમે તેને નમેલા.

છાતીએ ચાંપી એમણે વ્હાલ કરેલા,

દયાની દેવીએ શિર પર હાથ મૂકેલા.

એના આશિષ થકી, આગળ વધેલા,

મા - બાપની મહેનતથી અમે ભણેલા.

એમના મૂલ્યની તોલે ના કોઈ આવેલા,

પિતાની વાત જુદી, ખૂબ ભોગ દીધેલા.

મહેનત મજૂરી કરી, સૌના પેટ ભરેલા,

પરિવારની સંભાળ માટે વૈતરા કરેલા.

જે ઘર મંદિરમાં સાક્ષાત ઈશ બેઠેલા,

તેમને જ ઘરની બહાર કપૂતે કાઢેલા.

પાપી કપૂતે જઈ વૃદ્ધાશ્રમમાં મૂકેલા,

જાકારો તેને મળ્યો ચોધાર એ રડેલા.

કેવી કરૂણતા કે મજબૂર એ થયેલા,

પુત્રની રાહે વૃદ્ધાશ્રમમાં પ્રાણ છોડેલા.

ધિક્કાર એ પુત્રોને, પાપ ભોગી બનેલા,

કર્મ પ્રમાણે ફળ મળે, બેહાલ થયેલા.

અંતે પાપી જીવડા રીબાઈને તે મરેલા,

નર્કના એ નિવાસી બનીને નર્કે ગયેલા.

અકર્મ પ્રમાણે યોનિ મળી ત્યાં વસેલા,

"પ્રવિણ"આ તો વિધાતાના લેખ લખેલા.