കവിത

കവിത പിറക്കുന്നു വിണ്ണിൽ

നാണം തിങ്ങും വദനപ്പുഞ്ചിരി-

യുള്ള പെണ്ണിനെപോലെ..

വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ

മൊഴിയുന്ന വാക്കുകൾ

ചലിക്കുന്ന വിരലുകൾ,

പിറവികൊടുക്കുന്നു കവിതയായി...

അക്ഷരക്കൂട്ടുകൾ താളം മുഴക്കുന്നു,

വെറികൊണ്ട പെണ്ണിനെപ്പോലെ...

ശരവേഗം പായുന്നു, ശിലപോലെ

ഉറയ്ക്കുന്നു, ഹൃദയാക്ഷരങ്ങളായി.

ആനന്ദമേവുന്ന മഴനൂലുകൾ പോലെ,

കവിത പിറക്കുന്നു മണ്ണിൽ..