വാത്സല്യം
വാത്സല്യം
നിൻ ജീവന്റെ തുടിപ്പെന്നിൽ അറിഞ്ഞൊരുനാൾ
അതുവരെ അറിയാത്ത മാതൃത്വത്തിൻ സൗരഭ്യമെന്തേന്നുന്നറിഞ്ഞു ഞാൻ
ഓരോ ദിനരാത്രങ്ങളും നിനക്കായുള്ള
കാത്തിരിപ്പിൻ കുളിർ തെന്നലായി കടന്നുപോയി
താരാട്ടു പാട്ടു മൂളിയെന്നിലെ പൈതലെ ഞാനുറക്കി
എന്നുദരത്തിൽ നിന്നുടെ ചേഷ്ടകൾ കണ്ടു
നിദ്രാദേവിയും ചിരിതൂകി ദൂരെ മറഞ്ഞു
നീ പിറന്നു വീണ മാത്രയിൽ ഞാനറിഞ്ഞ പേറ്റുനോവൊക്കയും
നിമിഷാർദ്ധ മാത്രയയിൽ നീർകുമിളയായി
നിന്നെ ഞാൻ മാറോടണയ്ക്കുമ്പോൾ നീ
യെൻ ജന്മ സഫല്യമെന്നറിയുന്നു ഞാൻ.
ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിതൻ നയിർമ്മല്യം
നിറഞ്ഞ നിൻ പാൽ പുഞ്ചിരിയിൽ
അലിയുന്നത്തെൻ നൊമ്പരമെല്ലാം
നിൻ കുഞ്ഞിളം പാദങ്ങളിൽ കേൾക്കുന്നു ഞാനെൻ ഹൃതിൻ തുടിപ്പുകൾ
പിച്ചവയ്ക്കുന്നു ഞാനും നിന്നോടൊപ്പം
കുസൃതിയും കുറുമ്പുമായി ഒരു പുതുലോകത്തിൻ കവാടമെനിക്കായി തുറക്കുന്നു നീ
ഒരു നേർത്ത കുളിർ മാരിയായി
നിൻ കരങ്ങളെന്നും കരങ്ങൾക്കു കരുത്തേകുന്നു
ഈശൻ ചൊരിയുന്ന കരുണതൻ
വാത്സല്യകടലാണു നീ പൈതലേ!!!.