हिंगणघाट

स्त्री जन्मा ही तुझी कहाणी 

कशी गाऊ मी उदास वाणी

बालपणी ती गोजिरवाणी

मोठी झाली ती फुलराणी 

भाग्य लाभले स्त्री जन्माचे

समर्पित भाव भोगण्याचे

उजळती पणती सौभाग्याचे

गायलीस तू ती पण गाणी

तुझ्या उदरी राम-कृष्णही

तुझ्याच कुक्षी छत्रपतीही

झाशीची तू लढलीस राणी

तूच लिहलीस तुझी कहाणी

कधी कधी हृदय फाटते

अातड्याला पीळही पडते

निष्पाप निर्भया जिवंत जळते

माणुसकी होते मग अनवाणी