पुन्हा शाळेत जावे

मुके झाले हे आज शब्द , हृदयाला माझ्या पाझर फुटला .

शाळेमधले दिवस आठवूनी , आठवणींना मोहोर आला.

कळलेच नाही कधी संपल्या , त्या खोड्या माझ्या तुझ्या

धास्ती नव्हती आदर होता , प्राध्यापक म्हणून तुमचा 

विचार जुळले अनोळखी सवे , नाती जोडली मनाची

अवगुण जुळले तुझ्याशी , मैत्री असावी आपुलकीची 

तुझ्या वहीवर माझ्या रेषा , नकाशात शोधू गाव देशा 

तुझा खाऊ माझ्यासाठी , माझे पुस्तक त्याच्यासाठी

प्रत्येक चित्रात मैत्रीचे प्रतिबिंब , जुने हे रेशमाचे बंध

दोस्तीने निर्मिलेले व्यंग , मी त्यातला एक पुसटसा रंग 

हळू हळू दिवस गेले , मैत्रिणींसोबत गप्पा करत 

खाल्लेले डबे पकडले गेले , आमच्या कळत नकळत

परीक्षेतील त्या आठवणी , माझ्या खाणाखुणाना तुझे उत्तर

भाषणे दिली नाटके केली , नृत्य संगीत यांना आम्ही तत्पर

 स्नेहसंमेलनाना खेळलो , मग ठरलेली आरोळी सहलींना

बागडलो भटकलो , आज शोधतेय त्याच जुन्या वाटांना

पंखांना बळ दिले शिक्षकांनी, विसरुनी पक्षी गेले उडूनी

आजही वाटते अल्लड होऊनी, पुन्हा शाळेत जावे फिरुनी