स्वप्न-लोचन

का रे छळशी मला माधवा, रोज रात्री येऊन स्वप्नी 

लपवून ठेवीन तुजला कृष्णा , काजळ-काळ्या ह्या नयनी 

नको परंतु मेघश्यामा, कसा मावशील तू डोळी 

शोधू कशी मी तुला श्यामला, वृंदावनी कातरवेळी 

लपवू का मग घननीळा तुज , गालामधल्या खळीमध्ये 

दरवळत राहील गंध तुझा मग,कृष्णकमळाच्या कळीमध्ये 

काळेकुरळे कुंतल माझे, पांघरशील का तू कृष्णा 

कालिंदीच्या तटी श्रीहरी, शमवू चल भेटीची तृष्णा 

बाहुपाशी घेशील का रे , मुचकुंदाच्या वृक्ष तळी 

सुगंध पांघरून तुझा मुकुंदा, होईन मीही सोनसळी 

श्रीरंगा , चल विलीन होऊ, ह्या यमुनेच्या डोहात

नकोच मग ती स्वप्ने लोचनी, जीव होईल नि:शांत !