व्यथा

विचारांचे वादळ

डोक्याला किती भार

घोंगवणारे वारे

होती बुध्दी वर स्वार ।

सारेच होते मग

अगदी तार तार ।

शोधतो कुणाचा मग

मिळतो का तो आधार ।

निघतोच कुठे त्यातून

दूर किती असतो पार ।

बोथट झालेली असते

मनातली संशयी धार ।

मीही स्वीकार करतो

स्वतःची स्वतःचीच हार ।