ବେଙ୍ଗ ବାହାଘର

ବେଙ୍ଗ କି ଜାଣଇ ବିବାହ ବନ୍ଧନ

ଗାଁ ଦୁଲୁଦୁଲୁ କଲେ

ଡିଜେ ବାଜାସଙ୍ଗେ ମାତାଲ ନାଚରେ

ଡେଉଁଛନ୍ତି ଦେଖ ପଲେ ।

ମାଡ଼ି ବସିଛନ୍ତି ବେଙ୍ଗକୁ ସୁଜନେ

ସତେ ଛାଡ଼ିକି ଯିବ ପଳାଇ

ବେଙ୍ଗୁଲୀ ଗୋଡ଼ରେ ଟାଣ ଦଉଡ଼ି

ଟାଇଁ ଟାଇଁ କରୁଥାଇ ।

ଦାଣ୍ଡ ମଝିରେ ରାସଲୀଳା ତାଙ୍କ

ଦେଖି ସହିଲାନି ମନ

ସମାଜ ସେବାରେ ଲାଗିପଡ଼ିଛନ୍ତି

ଚାରି ପ୍ରେମିକାର ଧନ !

ରୋଳା କରୁଛନ୍ତି ଦେଖଣାହାରୀଏ

ଫୁଲମାଳ ଆଣ ଆଣ

ଧରମ ବାପାଏ ପିନ୍ଧନ୍ତି ମୁକୁଟ

ବରକନ୍ୟାର କି ଭାଗ୍ୟ ଜାଣ !

ଜାତିଗୋତ୍ର ପିତା କେହି ନ ପଚାରେ

ବେଙ୍ଗ କୁଳରେ ଜନମ ତା'ର

ବେଙ୍ଗୁଲୀ ମଣଇ କି ବେଙ୍ଗ ମିଳିଲା

ମଣିଷ କରୁଛି ମୋ ବାହାଘର !

ଗୋସେଇଁ ବୋଲନ୍ତି ମନ୍ତ୍ର ଫଟାଫଟ

ମେଘ ଏଇ ଅବା ଦେବ ଢାଳି

ଚାଷବାସ ନାହିଁ ବରଷା ଅଭାବେ

ଚାଷୀ ଧରିଛନ୍ତି ଜପାମାଳି ।

ବିଶ୍ୱାସରେ ଅନ୍ଧ ଏମନ୍ତ ମଣିଷ

ଅନ୍ଧ ବିଶ୍ୱାସରେ ହୁଏ ବାଇ

ବେଙ୍ଗ ବାହାକଲେ ଧନ୍ୟ ହେବ ସିଏ

ମେଘ ବରଷିବ ବାରି ହୋଇ !