ଭଉଁରୀ

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଭାସି ଭାସି ମଣିଷ

ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ଭାବରେ ଚାଲିଥାଏ ସମୟ କୁ

ସାଥୀକରି ଏହି ଦୁନିଆଁ ର ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ,

ମାୟା ମୋହ ର ସଂସାର ରେ ଛନ୍ଦିହୋଇ

କେତେ ବେଳେ ସ୍ବପ୍ନ ର ତରଜୁରେ

ବାନ୍ଧିହୋଇ ଯାଇଥାଏ ଜଣା ନଥାଏ,

କେବଳ ସବୁଥାଏ ମାୟାର ବଳୟ 

ତା ମନରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ସପ୍ତରଙ୍ଗ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ର ସପ୍ତରଙ୍ଗ ବଳୟ ମଧ୍ୟରେ

କେତେ ବେଳେ ଭଉଁରୀ ଖେଳୁଥାଏ

ସେ ଭାବି ବି ନଥାଏ, ହେଲେ ଚାଲିଥାଏ

ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ହୋଇ ନିୟତିର ନିୟମରେ।

ସୁଃଖ ର ଜୁଆର ଭିତରେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ

ଖୁସିର ଭଉଁରୀ, ଦୁଃଖ ର ଛାୟା

କେବେ ଆସି ଅହଂ ର ଭାବ ବିହ୍ୱଳ

ଚିନ୍ତାଧାରା ରେ ଭଉଁରୀ ସୃଷ୍ଟି କରେ

ଠିକ୍ ବୁଢୀଆଣୀ ଜାଲର ଅଡ଼ୁଆ ସୁତା ପରି

ଯାହା ଥାଏ ଭାଗ୍ୟର ବିଡମ୍ବନା ବିଦ୍ରୁପର

ମାୟାଜାଲ ଜୀବନ ର ବେଳାଭୂମିରେ।

ତଥାପି ମଣିଷ କୁ ବଚିବାକୁ ପଡେ

ନିତି ନିତି ଝଡର ବିଭୀଷିକା ମଧ୍ୟରେ

ସାଥୀକରି ବିଭୁନାମ ସବୁ ଦୁଃଖ ସୁଖକୁ

ଏକ କରି ସେହି ଭାବନା ରାଜ୍ୟରେ।