ବନ୍ଧୁତା

ବନ୍ଧୁତା ଗୋଟିଏ ବିଶ୍ୱାସ ପକ୍ଷୀ

ଆଦର ପାଇଲେ ପାଖ ନ ଛାଡ଼େ,

କଅଁଳିଆ ଡେଣା କୋମଳ ମନ

ଟିକିଏ ଆଘାତେ ଭାଙ୍ଗିପଡ଼େ ।

ଅଭିମାନନୀ ସେ ଭାରି ଫୁଲେଇ

ମନରେ ମନକୁ ଘଷଇ ନିତି

ମଣି ମାଣିକ ତା ଆଗେ ତୁଚ୍ଛ

ତା ପାଖେ ବଡ଼ ସେନେହ ପ୍ରୀତି ।

ହୃଦୟ ଟି ତାର ବନ୍ଧା ପଡ଼ଇ

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରୁ ଟିକେ ପାଇଲେ

ସରଗ ଶଶୀ ତା ହାତେ ଖସେ

ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁଟେ ଜୀବନେ ମିଳିଲେ ।

ଦେବାରେ ଆନନ୍ଦ ତା ପାଖେ ଠୁଳ

ଫେରସ୍ତରେ ଚାହେଁ ଟିକିଏ ସେହ୍ନ

ବାଣ୍ଟିବାକୁ ହୃଦ ସେ ଭଲ ପାଏ

ତା ଭାଵ ପୋଖରୀ ଗୋଳିଆ ନୁହଁ ।

ବନ୍ଧୁତା ସୁଆଦ ଆହା କି ମିଠା

ଚାଖିଲେ ପାଟିରୁ ନଛାଡ଼େ କା'ର

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁତା ଚିର ସୁନ୍ଦର ଅଟେ

ନିରୋଳା ନିଆରା ଏହାରି ଡୋର ।

ଦୂର ବା ନିକଟ ଚିହ୍ନା ଅଚିହ୍ନା

ଯେତେ ଅଛ ବନ୍ଧୁବର୍ଗ ମୋହର

ଏ କବିତା ଖାସ୍ ତୁମରି ପାଇଁ

ହୃଦ ଭେଟି ସାଦରେ ଘେନା କର ।