ଜୀବନ ଏକ ଅନୁଭବ

ମୁଁ ଥାଏ ସବୁଠାରେ, ସମ୍ମୋହନ ରେ,

ପୁଣି ସନ୍ୟାସ ରେ

କୃତାଞ୍ଜଳୀ ପୁଟରେ ମୁଁ କେବେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଥାଏ

ଭଗ୍ନମନ୍ଦିର ମୁଖଶାଳା ରେ,କେବେ

ଶlଳଭଞ୍ଜିକା ର ଛନ୍ଦ ରେ ମୁଁ ନଟୀ ହୋଇ ନାଚୁଥାଏ

କେବେ ନିବିବନ୍ଧ ଖସିପଡ଼ିଥିବା କାଳିସୀ ରୂପରେ l

ମୋତେ ଆଉ ଖୋଜନା ତ୍ୟାଗକରି 

ପୁତ୍ରକନ୍ୟା, ରାଜବାଟୀ,

 ମୁଁ ନଥାଏ ତୁମ ଇପ୍ସିତ ମୋକ୍ଷ ରେ

ଅବା ନିଜେ ଗଢ଼ିଥିବା

ପାପପୂଣ୍ୟ ର ନିଃସଙ୍ଗ ରାସ୍ତା ରେ l

ଅନୁଭବ ର ଦ୍ଵିଜତ୍ୱ ରେ ସୁଦ୍ଧା

ଯେଉଁଠି ନତଜାନୁ ଯଯାତି ମାନେ

କରିବାକୁ ଯୌବନ କୁ ଦୀର୍ଘ

ଆପଣାନ୍ତି ଅନ୍ୟାୟ ର ପଥ

ସେଠାରେ ମୋର ହିରଣ୍ମୟ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ

ତୁମେ ବିତାଇଦିଅ ସାରା ସମୟ

ସମ୍ମୋହନ ର ବର୍ଷାକାଳ,ଚେତନା ର ମେଘ ଡମ୍ବରୁ

ଅବଚେତନର ଅଵଗୁଣ୍ଠନ ରେ l

ଅଥଚ ତୁମେ ବୁଝିପାରନl ମୋତେ ଅବା 

ମୋର ମହିମ୍ନ ଅସ୍ତିତ୍ବ କୁ ଛୁଇଁପାରନାଁ 

ଠିକ ପଦ୍ମପତ୍ର ପରି,

ବରଂ ଗୋଟେ ମହାର୍ଘ ଅନୁଭବ ର ସାନିଧ୍ୟ ପାଇଁ

ତୁମେ ଜନ୍ମନିଅ ନଷ୍ଟଲଗ୍ନ ରେ, ବାରମ୍ବାର

ଚଉରାଶୀ ଲକ୍ଷ ଜନ୍ମଚକ୍ର ରେ

ତେଣୁ ଘୁରିବୁଲୁଥାଅ

ପୃଥିବୀ କକ୍ଷ ରେ l