ମୋ ଗାଁ

 (ରାଗ -ଶଙ୍କରାଭରଣ )

ଶ୍ୟାମଳ ଶୋଭିତ ରୂପ ସଦା ହସ ହସ

ଯା ଧୂଳି ପରଶେ ଲାଗେ ଅlସ୍ୱାଦେ ପୀୟୂଷ,

    ତା କୋଳେ ଜନମ ମୋର

ମୋ ପାଇଁ ସରଗ ସିଏ ମରତ ଭୂଇଁର |1|

 ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ ମୋତେ ମୋର ଗାଆଁ

ହୃଦୟରେ ଭରେ ପ୍ରୀତି ତା' ମଧୁର ଛୁଆଁ,

      ଚିର ହlସ୍ୟମୟୀ ସିଏ

ନିଜ କୋଳେ ତୋଳିନିଏ ମାଆ ପରି ଯିଏ |2|

ଦକ୍ଷିଣରେ ଘେରିଅଛି ପାହାଡର ମାଳା

ଶ୍ୟାମଳ ତରୁରେ ଭରା ରୂପ ତା ଅକଳା,

     ବନ୍ୟ ଜୀବେ ଦିଏ ଆଶ୍ରା,

ମୋ ଗାଆଁର ମଥାମଣୀ ପରି ସେ ଶୋଭିତା |3|

ଉତ୍ତର ଦିଗରେ ବହେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀର ଧାରା

କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ ହସେ ନଦୀ ପଠାସାରା,

    ମନ ନିଏ ସଦା ମୋହି,

ଶ୍ୟାମଳ ଫସଲେ ଜଳ ଆବଶ୍ୟକେ ଦେଇ |4|

ସୁନ୍ଦର ମନ୍ଦିର ଶୋହେ ମୋ ଗାଆଁ ମାଟିରେ

ଜଗନ୍ନାଥ,ଶୂନ୍ୟବ୍ରହ୍ମ, ଶିବ ଆସ୍ଥାନରେ,

      ନିତି ପୂଜା ଯେ ହୁଅନ୍ତି,

ମଙ୍ଗଳା ସାକ୍ଷାତ ଦେବୀ ଅଛି ଜନଶ୍ରୁତି |5|

ମୋ ଗାଆଁର ଚାରିପଟେ କୃଷିକ୍ଷେତ୍ର ଅଛି

ବର୍ଷସାରା ଫସଲରେ ଶୋଭିତ ରହୁଛି,

     ଅନ୍ନ ଦିଏ ଯେ ଯୋଗାଇ,

ଲଷ୍ମୀଙ୍କ କୃପାରୁ ଦିନ ସୁଖରେ କଟଇ |6|

ଭୁଲି ହେବନାହିଁ କେବେ ମୋ ଗାଆଁର ସ୍ମୃତି

ପିଲାଦିନ ଧୂଳି ଖେଳ ସାଙ୍ଗସାଥି ପ୍ରୀତି,

    ପର୍ବପର୍ବାଣୀର କଥା,

ମନେ ପଡି ଦୁରକରେ ଜୀବନର ବ୍ୟଥା |7|

ଅନ୍ତିମ ନିଶ୍ୱାସ ଯେବେ ଖେଳିବ ସମୀରେ

ମୋ ଗାଆଁ ମାଟିରେ ଥିବି ଶୋଇ ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ,

      ନିରବୀ ଯିବ ମୋ ଗାଆଁ

ମଶାଣିରେ ଜଳୁଥିବ ଯେବେ ଜୁଇ ନିଆଁ |8|