ନୀରବ ଚିତ୍କାର

ନିଶବ୍ଦ ର ଏ ନିରବ ଚିତ୍କାର ବେଗ

ପ୍ରବଣତା ଶୂନ୍ୟ ଏ ପ୍ରାକୃତିକ ତରଙ୍ଗ

ଲମ୍ବି ଯାଏ ଯୋଜନ ଯୋଜନ ବାଟ

ଅନ୍ତର୍ଦେଶ ଚିରି କରାଏ ଅସଂଖ୍ୟ ଫାଟ।

ଗହ୍ୱର ଶିଖର ଲାମଡା ର ନାହିଁ ଚିହ୍ନ

ହୃଦୟ ଥରାଏ ନିରବ ଚିତ୍କାର ବର୍ଣ୍ଣ

ଯିବା ପାଇଁ ନାହିଁ ମାଧ୍ୟମର କିଛି ଲୋଡ଼ା

ସର୍ବାଧିକ ବେଗେ ମନ ହୃଦ ସହ ଯୋଡ଼ା।

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଶୋଭା ଭରା ସବୁଜ ବନାନୀ

ପ୍ରାଚୁର୍ୟ୍ଯ ଜୀବନ , କରାଏ ଦୁଃଖର ହାନି

ସୁମଧୁର କଣ୍ଠ, ଶୀତଳ ପରଶ ଶେଜ

କାହିଁକି ନିରବ ଚିତ୍କାର କରେ ବିବ୍ରତ।

କାହାର ଚିତ୍କାର ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ମନ ଦେଶ

ସୁସ୍ଥ ଶରୀରରୁ ଶୋଷି ନିଏ ସବୁ ରସ

ପ୍ରାଣହୀନ ଜୀବ ଜୀବନ ର ଅନୁଭବ

ଥରିଲା କଣ୍ଠର ପାଗଳ ଭଳି ସ୍ଵଭାଵ।

ମନନ ମନ୍ଥନେ ମଧୁର ଗୀତର ସ୍ୱର

ଭେଦି ପାରେ ନାହିଁ, ନିଶବ୍ଦର ସେ ସ୍ୱର

ଶବ୍ଦ ଭେଦି ବାଣ ପାରେନା ପଂହଁଚି ପାଶେ

କାହିଁକି, କାହାର , ଶବଦ କାନରେ ବାଜେ।

ପ୍ରକୃତି ଲୀଳା କି ପୂର୍ବଜନ୍ମ ଅବଶେଷ

ଅବା ମନତତ୍ୱ ରହସ୍ୟର ପରିଚ୍ଛଦ

ଯଦି କାହା ପାଶେ ଗଚ୍ଛିତ ଏହାର ତୋଡ

ଉତ୍ତର ପ୍ରଦlନେ ନିରବତା ଦୂର କର।