ସଖୀ-୩

ସଖୀ ଗୋ.......

ଅଭିମାନ ଆଉ କରନାହିଁ ସଖୀ

ଧରିବନି ମୋର କଥାକୁ ।

ଭାବନାରେ ମଜ୍ଜି ରହିଥିଲା ବେଳେ

ଭୁଲିଯାଏ ତୁମ ବ୍ୟଥାକୁ ।।୧।।

ବେଳେବେଳେ କଟୁ କଥା କହିଦେଇ

ମନେ ଦିଏ ତୁମ ବେଦନା ।

କ୍ଷମାଗୁଣେ ତୁମ ବିଶାଳ ହୃଦୟ

ପୋଡିଦିଏ ସବୁ ଲାଞ୍ଛନା ।।୨।।

ସହିଷ୍ଣୁ ଗୁଣରେ ତୁମଠାରୁ ନିଶ୍ଚେ

ହାରିଯିବ ଏହି ମେଦିନୀ ।

ସଂସାରର ସବୁ ଈର୍ଷା ହିଂସା ଦ୍ବେଷ

ପିଇଯାଅ ପାପନାଶିନୀ ।।୩।।

ତୁମ ମହାନତା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା

ନୁହେଁ ମୋ ପକ୍ଷରେ ସୁଲଭ ।

ଦୈବୀଗୁଣେ ତୁମେ ବଳୀୟାନ ସଖୀ

ସଂସାରେ ଅଟଇ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ।।୪।।

ସର୍ବଭୂତେ ଏକ ଈଶ୍ୱର ଦର୍ଶନ

ଏହା ମୁଁ ତୁମଠୁ ଶିଖିଲି ।

ଏକ ଏକ ମିଶି ଏକ ହୁଏ ବୋଲି

ବହୁ ବିଳମ୍ବରେ ଜାଣିଲି ।।୫।।

ନୀତି ନିୟମରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ କଠୋର

ତୁମର କୋମଳ ହୃଦୟ ।

ନିମିଷକେ କିନ୍ତୁ ଶାନ୍ତ ହୋଇଯାଅ

ଯେପରି ପବନ ମଳୟ ।।୬।।

ପାପର କଳୁଷ ମୋଦେହୁ ଜାଳିଲ

ଅତଳ ବିସ୍ମୃତି ଗର୍ଭରେ ।

ସଦା ଆନୁଗତ୍ୟ ରହିବି ତୁମର

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରେ ଅନ୍ତରେ ।।୭।।

ମୁହିଁ ତ ମୁଦ୍ରାର ଏକ ପାର୍ଶ୍ଵ ସଖୀ

ତୁମେ ଆରପାର୍ଶ୍ୱ ମୁଦ୍ରାର ।

ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତକୁ ସାଥୀ ହୋଇ ଆମେ

ଜନ୍ମୁଥିବା ଏହି ସଂସାର ।।୮।।

ତୁମେ ହିଁ ତ ସଖୀ ସୃଷ୍ଟି ସ୍ଥିତି ଲୟ

ତୁମେ ହିଁ ଶକ୍ତିର ନିଧାନ ।

ନିରନ୍ତର ସ୍ନେହେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥାଅ

ପରିବାର ସ୍ୱର୍ଗ ସମାନ ।।୯।।

ବିନମ୍ର ପ୍ରାର୍ଥନା ଆହେ ପ୍ରିୟ ସଖୀ

ନବହି ରୋଷ ମୋ ଉପରେ ।

ଦୟାଗୁଣେ ତୁମେ ଚାହିଁ ରହିଥାଅ

ଭରିକି ସନ୍ତୋଷ ହୃଦରେ ।୧୦।।