ଉତ୍କଳର ମଣି

ଦୁଃଖୀରଙ୍କିଙ୍କର ଥିଲ ତୁମେ ବନ୍ଧୁ

ନାମ ପରା ଗୋପବନ୍ଧୁ ,

ଝଡ଼ ବରଷାକୁ ଖାତିର ନକରି

ଲଂଘୁ ଥିଲ ସାତସିନ୍ଧୁ l

ଗରିବର ପ୍ରାଣ ଗରିବର ଧନ

ତୁମେ ପରା ଥିଲ,

ସୁଖକୁ ପଛରେ ପକାଇ ତୁମେ 

ଦୁଃଖକୁ ଆପଣାଇଲ l

ପାଦେ ଚାଲିଚାଲି ଗରିବର ଦୁଃଖ

ଅନୁଭବ ତୁମେ କରୁଥିଲ,

ଏକମାତ୍ର ରୋଗୀଣା ପୁତ୍ରକୁ ସ୍ତ୍ରୀ କୋଳେ ଛାଡି

ଦୁନିଆକୁ ପରା ଦେଖୁଥିଲ l

ତୁମ ପରି ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଜନ୍ମ ଦେଇ

ଏ ଉତ୍କଳ ହୋଇଥିଲା ପରା ଧନ୍ୟ,

ଚିର ଦିନ ତୁମେ ହୃଦୟେ ରହିବ

ତୁମ ପାଦେ ମଥା କୋଟି ନମନ୍ୟ l

ସମାଜ ପତ୍ରିକା ତୁମ ସୃଷ୍ଟି ପୁଣି

ପ୍ରତିଦିନ ଉଇଁ ଥାଏ,

ତୁମ ବାର୍ତ୍ତା ପୁଣି ପତ୍ରିକା ସାମ୍ନାରେ

ନିତି ଶୋଭା ପାଉଥାଏ l

ଦରିଦ୍ର ହୃଦୟେ ତୁମେ ରାଜା ଥିଲ

ଭୁଲି କେହି ନ ପାରିବେ,

ବସୁଧା କୋଳକୁ ସିନା ଚାଲିଗଲ

ତୁମ ଗୌରବ ଗାଥା ସଦା ଗାଇବେ l

ଓଡିଶା ମାଟିରେ ତୁମ ଘର ପରା

ଓଡିଶା ତୁମ ନିଜର,

ସଦା କାଳେ ଉତ୍କଳର ସନ୍ତାନ

ରହିଥିବ ତୁମେ ଚିର ଅମର l

ସତ୍ୟବାଦୀ ବନବିଦ୍ୟାଳୟ ତୁମ ଦାନ ପରା

କିଏ ସେ ପାରିବ ଭୁଲି,

ଭରିଥିଲ ସେଠି ସଂସ୍କାର, ସଂସ୍କୃତି

ଶିକ୍ଷାର ପସରା ମେଲି l

ଓଡିଶାର ଗାନ୍ଧୀ ତୁମେ ପରା ଥିଲ

ମହାତ୍ମାଙ୍କୁ ଅନୁସରି,

ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମେ ଝାସ ଦେଇପୁଣି

ଉତ୍କଳମଣି ସବୁରି l

ବନ୍ଦୀଶାଳେ ପୁଣି କବିତା ଲେଖି

ସଭିଙ୍କ ହୃଦୟ ଜିତିଥିଲ,

ସତରେ ତୁମେ ଉତ୍କଳର ମଣି

ଗୋପବନ୍ଧୁ ପରା ଥିଲ l

ରହିଛ ରହିବ ଜୀବିତ ହୋଇ

ଭାରତ ଭୂଇଁ ପାଇଁ,

ତୁମ ପାଦେ ମୋର କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ

ମଥା ଯାଏ ଆମ ନଇଁ ।