ಕೃಷ್ಣಾ!!!!!

ಅಮ್ಮನ ತೋಳ್ತೆಕ್ಕೆಯಲಿ ಬೆಚ್ಚನೆಯಪ್ಪುಗೆಯಲಿ

ಗುಮ್ಮನ ನೆನೆದು ....ಕಂಗಳರಳಿಸಿ ಬೆರಗಿನಲಿ...

ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರಕೆ ಒತ್ತಿ ಕುಳಿತ ಮುದ್ದು ಕಂದನಲಿ

ನನಗೆಂತಹ ಸೆಳೆತ ಗೊತ್ತುಂಟಾ ನಿಮಗೆ ?

ಆಡಿದರೆ ನೊಂದಾನು ನಡೆದರೆ ದಣಿದಾನು

ಮಲಗಿದರೆ ಹಸಿದಾನು ಎದ್ದರೆ ಬಿದ್ದಾನು..

ಎಷ್ಟು ಚಿಂತೆಗಳು ಅಂದು ..ನಂದಗೋಪಾಲ

ಅನಿಸಿತ್ತು ಮಿಕ್ಕ ಬದುಕೆಲ್ಲ ನಿನಗೇ ಮೀಸಲು..

ಆದರೇನು ? ನೀ ಬೆಳೆದೆ ಕಳೆದೆ ಬಂಜೆತನವ

ಎಳೆದೊಯ್ದೆ ನನ್ನ ತಾಯ್ತನವ ದೂರದೂರಿಗೆ

ಮಮತೆಗಳು ಮೌನ ಮಾತುಗಳ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನೊಂದು ದನಿಯ ಕೇಳಲು ಕ್ಷಣಗಣನೆಯಲಿ...

ಮಿಡುಕುವ ಅರೆಜೀವಕೆ ಒಂದೇ ಆಸೆ ಕಂದಾ, ನೀನೊಮ್ಮೆ  "ಅಮ್ಮಾ..!"

ಎಂದು ಬರಸೆಳೆದರೆನಿತು ಸೊಗಸು.

 ಕೃಷ್ಣಾ!! ಸಾಕೆನಗೆ ಈ ಬದುಕು, ಇರಿಸಿಬಿಡೆನ್ನನು ಆ ನಿನ್ನ ಮುದ್ದು ಪಾದಕಮಲದಲ್ಲಿ.‌