अनाहूत
अनाहूत
कसे काय जाणे कळालेच नाही कधी हा अनाहूत आला घरी
खुणा पावलांच्या दिसू लागल्या त्या तशी जाहले कावरी बावरी
किती भ्यायले मी मनातून माझ्या तरी द्यायचा ठाम होता लढा
कसा घालवावा कळेना मलाही मनाच्या अघोरी भितीला तडा
किती ही निराशा छळे का उदासी कळेना मनी होत गेले द्विधा
अनाहूत त्या पाहुण्यानेच नेली घरातून ही सौख्य शांती क्षुधा
तरीही मनातून विश्वास जागा न शंका कधी घेतल्या मी उगा
उभारी सग्यांची तनाला मिळाली तसा आसरा ना दुजा हा उभा
किती संकटेही जरी येत गेली तरीही अबाधित ठेऊ मती
कशाला उगा यातना या मनाला करू योग्य आत्ताच काही कृती
नवे साल येईल घेऊन आशा सुगंधीत वाहेल वारा नवा
नको संकटांची मनी फार भीती नवे वर्ष आणि सुखाची हवा