दगड माती

हिरवाई सरत शांत झाली

नवलाईची रंगत संपत आली

हातांची ओझी खांद्यावर गेली

खांद्यांना त्याची जाणीव कसली

अंतर फुटाफुटांचे तिथंच थांबले

एकेक क्षण एकत्र बांधले

मार्ग वळणांचे एकेरी झाले

एकेरी होऊन खोलात खुलले

खोलास दगड मातीने झाकले

वर्षानुवर्षांचे बांध अलगद तोडले