हे वाटसरु!

तूच बीज मातीतले, अन् तूच नभीचे पाखरू | 

चाल पुढे तू तुझ्यासवे, आता हे वाटसरू || 

तूच गंगा गोदावरी अन् तूच अरबीच्या लाटा | 

तूच आनंद क्षितिजाचा, अन् तूच खडतर वाटा || 

धडे यशाचे घेशी तरीही, अपयश नाही चुकणे | 

उठून पुन्हा चाल पुढे, नको कुठे थांबणे || 

मायेची सावली तूच तुझी आता,

अन् तुच गोडसे वासरू | 

चाल पुढे तू तुझ्यासवे, आता हे वाटसरू ||