कहर
कहर
1 min
331
तुडवूनी चिखल पायाखाली
बहरला होता माझा मळा
पावसाचा कहर तो पाहुनी
मुरल्या भिजल्या डोळ्यात कळा
जगाच्या पोशिंद्याने सदा
लावला आपल्या शेतास लळा
दिल्या विधात्याने लाख वेदना
तरीही दुःखाला म्हणे सोडून पळा
खंबीर उभा तो उध्वस्त मळ्यात
मेहनतीच्या जखमा वाहती भळ-भळा
मोत्याचे दान येण्या आधी हाती
दैवदुर्विलास पाहे निसर्गाचा ये वेळा?
जाणीव अंतरी जरी मेहनतीचे
नसे मिळणार निश्र्चित फळ
तरीही मेहनतीत कसूर नसे
सोशित पोशिंदा प्रत्येक कळ