संध्या - संभाषण

एक संध्या आपुलीशी, तिला संवाद करू म्हटलं;

पटकन बोल म्हणे, काय असं मनी तुझ्या आज दाटलं...???

पानं सारी आजवरची, मग उलटून पाहू वाटलं;

आलो येथवर तसा साठवत; पण मागंही बरंच सुटलं...!!!

लांबलचक यादी ती, ज्यात सर्वांत 'उपर' मीच;

तक्रारच गं, काय म्हणू? आता गत अमुची हीच...!!!

सहज यातलं काहीही, तसं मिळण्याजोगं नाहीच;

पुन्हा संघर्ष, पुन्हा तडजोड तशी वाट अडवू पाहीच...!!!

समाधानी म्हणशील आम्हां की समजशील अल्पसंतोषी ???

अनामिक मेहनती असा की केवळ एक नशीबवान आळशी ???

सरलेल्याची अन् उरलेल्याची, किंमत असे फार;

फरक त्याचा का पडावा; आजही तितुकाच वाहतोय भार... ???

सरू नकोस संध्ये, अगं प्रश्नांत केवळ माझ्या,

शोधू देत की उत्तरेही, तुझ्या प्रतिसादात अगं या...!!!

संवाद आहे नं..., हितगुज माझे-तुझे;

सरतेस काय कपटे; नाव तुझेही यादीत जुने...!!!

हिशोब नको, किंमत नको, मात्र कारण तेवढे दे पटण्याजोगे;

निरुत्तरशी तेव्हाही, क्षणही आज जे पुन्हा स्तब्ध उभे...!!!

फितूर तू ही, फितूर तू ही, काय 'नाही' बोलशील???

"वेळ सरली, काळ सरला"; वेगळे याहुनी ते तू काय सांगशील???

गाणी फसवी नको गं, माफी तुझी नको गं;

इथून पुढे संवादच, मुळी 'एकपक्षी' नको गं...!!!