वेड
वेड
किती आसवे तुला वाहुन
जपले तुझें वेड मनातुन
सरलें क्षण सर होवुन बरसती
ओंजळीत झेलण्याचे वेड मला .
जगतानाही रिताच झालो
मरणाचे वेड मला .
संघर्ष करता करता कणखर मी
तरी हरण्याचेच वेड मला .
प्रेम करता करता तुटून गेले
पुन्हा मिळवण्याचे वेड जिवाला
खंत वाटते जीवन हे ओशाळवाणे
जगात वेडा ठरलो मी हेच वेड मला सतावते
आशा-निराशा मन निराश खोल गर्तेत
जाणीवेचे वेड जगण्याला .
संत नव्हतो राक्षसही नाहीच मी
तरीही माणुसकीचे वेड मला
भूतकाळ मज रोजच छळे
वर्तमान बाजूस सारुन भविष्यांचे वेड मला .
स्मशान पाहतो अग्नी भडकतो
माझीच मी लोटुन माती दफन करण्याचे वेड मला