चुंबता अधर हे...

🌈⚘☘🌈⚘☘🌈⚘☘

कृष्ण वाजवी मंजुळ पावा

किती घेतले चुंबन सांग अधरा 👄

भान हरपूनी ऐकते राधा

सावर रे सावर त्या पदरा 💕

खरं तर आज रम्य सकाळी मुरलीधर उभा यमुना तीरावर ठेऊन बासरी अधरावर..!! निसर्गाचा देखील अविष्कार पाहण्या सारखा होता..सुवर्ण कुंतल उडवीत वाऱ्यावर भेटण्या आसुसला रवी वसुंधरेस..!! दूर क्षितीजावरी घेऊन चुंबन.. कवेत हरवला वसुंधरेच्या..!! पाहूनिया दृष्य मनोहारी लालचुटूक ओठ रंगवूनी प्राजक्त देखील हास्य होता उधळीत..!! मुक्त वर्षाव धवल केशरी फुलांचा पाहूनी हा सृजन सोहळा!! तिची ती पाहूनी मुक्त उधळण अवनीवर..हळूच चुंबली धरणी..विहंगम दृष्य साकारले सुवर्ण कुंतल सुर्याचे खुलून दिसले तिच्या गालावरी... 

लाजुनी वसुंधरा होता चूर.. उमटली स्मितरेषा गालावर..मग ते हास्य घेऊनी ओंजळीत सुबक रांगोळी घातली अंगणी. होऊनी जाते प्रसन्नचित्त.. प्रफुल्लित मन फिदा भास्करावर..!! 

नजरेत मिसळता नजर सप्तरंगी उधळण नभावरी..!! भेट पापण्यांची अलगद झाली. मग हे सारं डोळ्यांच्या बाहुल्यात जतन करून ठेवायचे.

पण हे क्षणभंगूर प्रेमानंद काही काळापुरताच..मग दिवसभर ती तप्तता..ती होरपळ जीवाची काहिली काहिली करते.. पण रामप्रहरीस मिळालेले सौख्य..ती ओठावर रेंगाळलेली अविट गोडी पुर्ण दिवसासाठीची छानशी शिदोरी. मग मात्र कितीही वेदना सोसायची तयारी असते. जखमा कितीही दर्द देत असल्या तरी त्याच्या गर्द सावलीची गोडी अविट असते..

"राधे, राधे.. अगं कोठे हरवलीस??.."

"किती वेळ झाला मी मुरली ओष्ठपाकळ्यांपासून विलग करून. बघ नादामध्ये बासरीच्या किती मंत्रमुग्ध झाली आहेस.. अगं वेडे तो नाद तुझ्या खोल मनःपटलावर रुतून बसलाय. मृगनयन मिटूनी अलगद पहुडलीस कशी कुशीत माझ्या!!" 

असं म्हणत हलकेच तिच्या मस्तकाचे चुंबन घेत तिला स्वप्नातून जागे केले. 

"बघ राधे, चल निघायला हवं.. गोपगडी यायची वेळ झाली.."

तितक्यातच पर्जन्याचा हलकासा शिडकावा झाला.. भयभित राधा लपली वृक्षाच्या आडोशाला..भिजुनी चिंब झाली तिची ती अवखळ काया. लगबगीने गेली कृष्णास खेटाया.. भिनला सारा पाऊस अंगी!!.. केसातूनी ओघळले माणिक मोती..शहारली त्या स्पर्शाने.. बेधुंद झाली ऐकून मुरलीची धून.. मग केली हलकेच नजरेने खूण.. मग अलवार उमलते ही मुग्धकलीका.. किलकिल्या नजरेने पाहते दुरून. आळवत राग मुरलीचा.. ठेऊनीया अधरावरी अधर सावरते अलगद पदर. सजते प्रितीची मोहमाया वरूणाच्या साक्षीने...

💞🌿💕🌿💝☘⚘☘