ଆସ ମା କୈଳାସ ରାଣୀ

ଆସ ଆସ ମାଗୋ ଗଉରୀ

ଆସ କୈଳାସ ରାଣୀ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରେ ବାଜେ ମା

ପାର୍ବଣର କିଙ୍କିଣି ।

ଶିତଳ ତୁଷାର ରାଇଜେ

ପରା ତୁମ ନିବାସ

ଶୈଳ ଚୂଡା ଶୋଭା ବର୍ଦ୍ଧନ

ପାଇ ତୁମ ପରଶ ।

ରକ୍ତିମ ଆଭାରେ ତପନ

ଦେଖ ଆସିଲେ ଉଇଁ

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣିମ କିରଣ ଧରାରେ

ଦେଖ ଯାଏ ବିଛାଇ ।

ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଚେଇଁ ଉଠିଲା 

ନାଗପୁଷ୍ପର ମନ

ପାଷାଣ ଦେହରେ ଫୁଟିଛି

ଦେଖ ବଣ୍ୟ କୁସୁମ ।

ଶୁଭ୍ର ବସ୍ତ୍ର ପରିଧାନରେ

ଧରା ତନୁ ମେଖଳା 

ତୁମ ଆଗମନ ଆନନ୍ଦେ

ଲାଗେ ଶିଶିର ମେଳା ।

ଦଶଭୁଜାଧାରୀ ଦୁର୍ଗା ମା

ହର ଭୁଜାବଲ୍ଲରୀ

କରୁଣା ବର୍ଷାଇ ତୋହର

ଭକ୍ତେ ନିଅ ଉଦ୍ଧାରି ।

ଗିରି ଶୃଙ୍ଗ ଦିଶେ ସୁନ୍ଦର

ତୋର ଉପବେଶନେ

କିଛି କ୍ଷଣ ଆସ ପାର୍ବଣେ

ଡାକେ ଅଶ୍ରୁ ଲୋଚନେ ।

କଳି କାଳ ବଡ଼ ଦୁଷ୍କର

ବହେ ରକତ ନଦୀ

ପାପ ଏଠି ନୃତେ ମଜଇ

ପୁଣ୍ୟ ବନ୍ଦୀ କଇଦୀ ।

ତୋର ଆରାଧନା କରେ ମା

ଏହି ଭକତ ବୃନ୍ଦ

ସ୍ତାବକ ନେତ୍ରରେ ଜ୍ୟୋତି ଦେ

ଉଇଁ ଆସୁ ମା ଚାନ୍ଦ ।

କେଉଁ ଯୁଗରେ ତୁ ନାଶିଲୁ

ପାପି ମହିଷାସୁର

କଳି ଯୁଗେ ଜନ୍ମି ଉତ୍ପାତ

ବଢେ ବହୁ ମାତ୍ରାର ।

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ହେଉ ବିକାଶ

ପୋଛି ଦିଅ ଗୋ ପାପ

ଆଶ୍ଵିନ ଶରତ ଋତୁରେ

ସଜାଡିଛି ମଣ୍ଡପ ।

ପ୍ରଭାତୀ ମିନତି କରେ ମା

ସଦା ରଖିବ ସୁଖେ

ଲେଖନୀ ସୁରକ୍ଷା ରଖିବ

ଶେଷେ ଏତିକି ଲେଖେ ।