ବୟସର ବାସ୍ନା

ବୟସ ବାସ୍ନାରେ ବିଭୋର ହୋଇ ମୁଁ,

   ଭୁଲିଛି ତୁମକୁ ପ୍ରଭୁ

କେତେ ଜନ୍ମ ପୁଣ୍ୟ ଦୁର୍ଲଭ୍ୟ ଜନମ,

   ପାଶୋରି ଦେଇଛି ସବୁ ।

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳରୁ ମଶାଣୀର ନିଆଁ,

  ଅଢେଇ ଦିନର ବାଟ

ଦେହ ପଞ୍ଜୁରୀରେ ବୟସ ଚଢେଇ,

  ଲଗେଇଛି କେତେ ନାଟ ।

ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା କୈଶୋର ଦୁଷ୍ଟାମୀ,

   କେତେବେଳେ ଚାଲିଗଲା

ଉଦ୍ଦାମ ଯୌବନ ସପନ ସଜେଇ,

   ଅପଥକୁ ଟାଣିନେଲା ।

ମୋର ମୋର କହି ହୋଇଗଲି ବାଇ,

   ଭୁଲିଲି ଜୀବନ ପଥ

ବହଳ ଗହନ ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ

   ପାଉ ନାହିଁ ଆଜି ବାଟ ।

ଏହି ଜୀବନକୁ କି ଅବା ଭରଷା,

   ଆଜି ଅଛି ଆଜି ନାହିଁ

ବହୁରଙ୍ଗୀ ପକ୍ଷୀ ଜୀବନ ଆକାଶେ,

   ମିଠା ଗୀତ ଗାଉନାହିଁ ।

ନିଟୋଲ ବୟସ ବାସ୍ନାରେ ହଜିଛି,

  ପାହାଡ଼ୀ ଝରଣା ହସ

ନୀଳକଇଁ ସାଜି ପ୍ରୀତି ସରସୀରେ,

  ଖୋଜିଛି ମୁଁ ମଧୁମାସ ।

ଜହ୍ନକୁ ଦେଇଛି ଗୋଲାପି ଚିଠିଟି,

   ଲୁହରେ ବତୁରା ହସ

ତାରା ଫୁଲ ମେଳେ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ରାତିରେ,

   କୁରେଇ ଫୁଲର ଵାସ *ଲ।

ଏକା ଆସିଥିଲି ଏକା ଏକା ଯିବି,

  ନଥିବେ ସାଥିରେ କେହି

ରାମ ନାମ ସତ୍ୟ ଆଉ ସବୁ ମିଥ୍ୟା,

   କାନେ ଦେଉଥିବେ କହି ।

ହଜିଛି ଠିକଣା ଦେଉଛି ଯାତନା,

   କେଉଁଠୁ ଆସିଛି କେବେ

କୃଷ୍ଣଚୁଡା ରଙ୍ଗ ବୟସ ବୃକ୍ଷରେ,

   ଲାଲିମା ଦେଖିକି ଭାବେ ।

କାହିଁକି ଆସିଛି ଦୁନିଆ ବୁକୁରେ,

   ନେବା ପାଇଁ କିସ ଅଛି

ଜୀବନ ପକ୍ଷୀଟା ଉଡ଼ିଗଲା ବେଳେ,

   ନେବ ପୁଣ୍ୟଫଳ ବାଛି ।

ବୟସ ସାୟାହ୍ନେ ଅଗ୍ନିର ପରୀକ୍ଷା,

  ଟାଣିଛି ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖା

ହେମହରିଣୀର ମାୟାର ଅଞ୍ଜନ,

   ଆଖିତଳେ ଦିଏ ଦେଖା ।

ବୟସର ବାସ୍ନା ଦୂରେଇ ଦେଇଛି,

   ମୁକତି ପଥର ଦ୍ୱାର

ଭୁଲିଛି ଏ ମନ ଜଗତସାଇଁଙ୍କୁ,

  ନର୍କ ପଥେ ଏ ଜୀବନ ।

ଦୟାର ସାଗର କରୁଣାର ଧାର,

   ଚାରିଧାମ ଚାରିଦ୍ୱାରେ

ମୋକ୍ଷ ରାଜରାସ୍ତା ଲମ୍ବିଅଛି ପରା,

  ପ୍ରଭୂ ତୁମ ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାରେ ।

ତୁମେ ନାଦବ୍ରହ୍ମ,ତୁମେ ଦାରୁ ବ୍ରହ୍ମ,

   ତୁମେ ପୁଣି ପରଂବ୍ରହ୍ମ

ଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ ତୁମେ ପୂର୍ଣ୍ଣବ୍ରହ୍ମ ତୁମେ,

   ତୁମେ ହେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତୁମର ପାଦତଳେ ପ୍ରଭୂ,

   ବ୍ରହ୍ମଜ୍ୟୋତି ନୀତି ଜଳେ

ବ୍ରହ୍ମକୁ ଚିହ୍ନିଲେ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଭଜିଲେ,

   ଜୀବକୁ ମୁକତି ମିଳେ ।

ପବନ ଓ ମାଟି ପାଣିରୁ ଆକାଶ,

  ଅଗ୍ନି ରୁହେ ସାଥୀ ହୋଇ

ପଞ୍ଚଭୂତ ଏହି ମଣିଷ ଶରୀର,

   ଯାଏ ଶୂନ୍ୟରେ ମିଳେଇ ।

ତନ ଜଳିଯାଏ ଆତ୍ମା ଉଡ଼ିଯାଏ,

  ମଉଳେ ବୟସ ବାସ୍ନା

ସମୟରୁ ଯଦି ବାଟରେ ଚାଲିବା,

   ହୋଇବ କରୁଣା ବର୍ଷା ।

ଆସିବ ସକାଳ ସୂରୁଜ ଉଇଁବ,

  ମହକିବ ପାରିଜାତ

ବୟସ ଦେଉଳେ ବାସନା ଖେଳିବ,

   ଚିନ୍ତିଲେ ଜଗତନାଥ ।।