ହେ ମୋ ବାଜି ରାଉତ

ହେ ମୋ ବାଜି ରାଉତ, ତୁମରି ଆଖ୍ୟାନ 

ଭୁଲିବା ସହଜ ନୁହଁ,

ଭୁବନ ଅଞ୍ଚଳେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କୂଳରେ

ନୀଳକଣ୍ଠପୁର ଗ୍ରାମେ ଜନମ ହୁଅ ।

ପିତା ହରି ମାତା ରାଣିଆ ପିଲାଟି ଦିନରୁ ତ

ବାପାଙ୍କୁ ଥିଲ ହରାଇ

ମାଆ କୋଳେ ବଢ଼ିଥିଲ, ଇଂରେଜ ମାନଙ୍କ 

ଅତ୍ଯାଚାର କଥା ଥିଲା ଶୁଣାଇ ।

ଥିଲ ଗୋଟିଏ ଫୁଲ କଢ଼ି, ମହକିଲ ଭାରି 

ଚମକାଇ ଦେଲ ବାସକୁ

ଆଜିର ଏହି ଦିନରେ ହେ ବାର ବର୍ଷ ବାଳକ 

ଉତ୍ସର୍ଗ କଲ ନିଜ ପ୍ରାଣକୁ ।

ଲୋଟିଗଲ ପଛେ ହଟିଲ ନାହିଁ ମୋ ଦେଶ 

ମାଟିର ସମ୍ମାନ ପାଇଁ

ଇଂରେଜ ସୈନିକଙ୍କୁ ବୀରଦର୍ପେ କହିଲ,

ନୌକାକୁ ଘାଟିରେ ଲଗାଇବ ନାହିଁ ।

ଛୁଆଟି ଦିନରୁ ଆଙ୍କିଛି ମୋ ମନରେ

ତୁମର ସେହି ବୀରତ୍ୱର ପ୍ରତିଛବି,

ହେ ବାଳୁତ ବାଜିଆ ପ୍ରାଣ ଦେଲ ସିନା,

ଧନ୍ୟ ସାହସ, ଗଲନି ତ ଦବି ।

ହେ ମୋ ଜିଲ୍ଲା ଢ଼େଙ୍କାନାଳର ବୀର,

ଦେଇଗଲ ତୁମେ ମହା ଶିକ୍ଷା

ଭାରତ ଦେଶ ମାଟି ମାଆ ପାଇଁ

ଜୀବନକୁ ଦେଇ ଜଳାଇଲ ଅଗ୍ନିଶିଖା ।

ସେଇ ନିଜ ବୀରତ୍ୱରେ ମୋ ମନେ ରେଖା

ଟାଣି ଦେଲ ଗହନ ସ୍ୱପ୍ନର ଭଣ୍ଡାର

ଛୁଆଟି ଦିନରୁ ବିପ୍ଳବୀ ସାଜିଲି,

ମୋ ମନେ ବୋଳିଦେଇଗଲ ଆଶା, ମୁକତିର ।

ଢେଙ୍କାନାଳ ରାଜା ଥିଲା ଅତ୍ଯାଚାରୀ

ବଳୀୟାନ ଇଂରେଜ ସମର୍ଥନରେ ,

ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଜାମେଳି ହୋଇଥିଲା ମୁକତି ସପନେ

ଅତ୍ୟାଚାରୀ ରାଜାଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ।

ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳର ନିଷ୍ପତ୍ତି ହୋଇଲା

ସରବେ କରିବେ ଅମାନ୍ଯ ରାଜାଙ୍କ ଶାସନକୁ ,

ବାନର ସେନାରେ ବାଜିଆ ଥିଲା,

ଶପଥ କରିଲା ମାନିବ ପ୍ରଜାମେଳି ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ।

ଅଳପ ବୟସେ ଅଦମ୍ୟ ସାହସ ଦେଖାଇଲୁ

ମନ ମଧ୍ୟେ ହେ ତୁ ବୀର ବାଜି

କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଜୀବନକୁ ଦେଇ ହୋଇଲୁ ମହାନ

ମୁଁ ଓ ମୋ ଦେଶ ଝୁରୁଛି ଆଜି ।

ଧରି ସୁଗୁଣ ଭାରତୀୟ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲ

ନାମ ରଖିଲ ଦେଶ ଓ ବିଶ୍ୱରେ

ସମ୍ମାନ ପାଇବ, ସବୁଦିନ ଝଟକୁଥିବ, ଥିଲ ବୀର,

ଶହୀଦ ସମତୁଲ ହେଲ ଏ ମହୀରେ ।

ହେ ବାଜି ରାଉତ, ମୋ ଚେତନାର ଚୌହଦୀରେ

ସଦା ମୁଁ ତୁମକୁ ପାଇଛି,

ତୁମ ପ୍ରୀତିିରେ ନିଜକୁ ମଜ୍ଜାଇଛି,

ତୁମ ଜନ୍ମ ଜୟନ୍ତୀରେ, ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି ।

ଶହୀଦ ହୋଇ ସିନା, ଗୋଟିଏ ଚାରା ଲଗାଇଥିଲ 

ସେଦିନ ଏଇ ଧରାରେ

ହଜାର ହଜାର ବୀର ବାହାରିଲେ,

ଦେଶ ହୋଇଲା ସ୍ୱାଧୀନ,

ଦେଖୁଛ ରହି ତାରା ମେଳରେ ।