ଗାଁ ଚ଼ଉପାଢ଼ୀ

ପ୍ରତି ଗାଁ ରେ ଉନ୍ନତ ସଂସ୍କୃତି ସମ୍ପର୍ଣ ବ୍ୟକ୍ତିଟିଏ,

ଯେ ମୁଖିଆ ହେଉଥିଲେ, ପ୍ରଜାପ୍ରିୟ ଥିଲେ ସିଏ ।

ସବୁରି ଦୁଃଖସୁଖର ସେ ହେଉଣ ଥିଲେ ସେ ସାଥୀ,

ସର୍ବ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ଧରି ପ୍ରଣୟନ କରୁଥିଲେ ନୀତି ।

ସେ ନୀତିକୁ ମାନି ସବୁ ଗ୍ରାମବାସିମାନେ ଚଳୁଥିଲେ, 

ଚ଼ଉପାଢ଼ୀରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ କେହି ଭୁଲ କଲେ ।

ପର୍ଯ୍ୟଲୋଚନା ହୋଇ ଭୁଲ ଠିକ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ହେଉଥିଲା

ପାଖକୁ ଲାଗି ଏକ ଭାଗବତ ଟୁଂଗୀଟିଏ ବି ଥିଲା  ।

ପାଠ ପଢ଼ାଉବାକୁ ଅବଧାନେ ଚ଼ଉପାଢ଼ୀକୁ ଆସନ୍ତି

ମହାଜନ ଏଇଠି କର ଆଦାୟ କରି ହିସାବ ଦିଅନ୍ତି ।

ପାଖ ଭାଗବତ ଟୁଂଗୀ ଭିତରେ ପୋଥି ପଢ଼ା ହୁଏ 

ପିଲାମାନଙ୍କର ଚାଟଶାଳୀ ପାଠପଢ଼ା ଏଇଠି ହୁଏ ।

ଆଜିର ସ୍ମୃତିରେ ପାଉନେ ପୁରୁଣା ସେ ଅନୁଭୂତିକୁ

ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ପୁରାତନ ସାମାଜିକ ଜୀବନ ଶୈଳୀକୁ ।

ସମାଜର ନୀତି ନିୟମ ଓ ପୁରୁଣ ଶାସନ ସଂସ୍କୃତିକୁ

ଆଗ କାଳରେ ଗାଁ ମାନଙ୍କରେ ଶାଶନ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ।

ଗାଁର ମୁଖିଆଙ୍କ କଥାକୁ ମାନି ଚଳିବା ନିୟମ ନୀତି

୧୯୪୦ ପୂର୍ବରୁ ଗାଁ ଚ଼ଉପାଢ଼ୀର ପରମ୍ପରାର ପ୍ରୀତି ।

ବିଚାର ଓ ଭାବାବେଗ କଟୁଥିଲା ଗାଁ ଚ଼ଉପାଢ଼ୀରେ

ନାହିଁ ସତ କର୍ପୁର ଉଡ଼ିଗଲେ ବି ଅଛି କନାର ମହକରେ ।

ଆଜି ଫିକା ହୋଇ ଆସୁଛି ସେଇ ପୁଲକିତ ଭାବନା

ରାଜନୈତିକ କନ୍ଦଳରେ ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବନ ଗନ୍ଧମୟ ସିନା ।

ଏବେବି କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ଅର୍ଦ୍ଧଭଙ୍ଗା ଭାବେ ରହିଛି

ପବିତ୍ର ପ୍ରଭାତର ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା, ସ୍ନେହ ଅର୍ଚ୍ଚନା ଶୁଭୁଛି ।

ଗାଁର ମୋହ ମାଦକତା ଭାବାବେଗ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରୁ

ସମୟ ଚକ୍ରରେ ମଧୁଝରା ସ୍ମୃତିକୁ ରୂପକୁ ସପନେ ଭରୁ ।

ଆଜିର ସମାଜେ ସେଇସବୁ ଗାଁ ର ନିତି ନିୟମ ସଂସ୍କାର 

ଭାବିବା ମୋ ମତରେ କେବଳ ପହଁରିବା କୁହୁଡି ଭିତର ।