ମୁଁ ଲେଖେ..

ପାଇବା ଭାରତର ସବୁ ଗାଁ ମାନଙ୍କରେ ଏଇ 

ଗୋଟିଏ ସମାନ କାହାଣୀ,

ହୁଏତ ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବୀ ଗ୍ରହଣ କରି 

ନପାରନ୍ତି ମୋର ଏହି ବାଣୀ |୧|

ଭାଇ ଭାଇ ମଧ୍ୟରେ ମନାମାଳିନ୍ୟ ଘଟିଣ,

 ସେମାନେ ଅଲଗା ହୁଅନ୍ତି,

ଗାଁ ସାଇପଡିଶା ଲୋକ ବୁଝେଇ ତାଙ୍କୁ ତ

ଯୋଡିବାକୁ ଆସୁ ନାହାଁନ୍ତି |୨|

ଭାବନେ ଆସଇ ମନେ ବର୍ତ୍ତମାନର ଏପରି 

ଅବସ୍ଥା ହୋଇଛି କାହିଁକି?

ପ୍ରାକୃତିକ ସମ୍ପଦଭରା ଆମରି ଭୂଖଣ୍ଡ, ଆଜି 

ଅଛି ଦରିଦ୍ର କାହିଁକି? |୩|

ମୁଁ ଲେଖୁଛି ମୋ ପାଇଁ, କାରଣ ସମାଜର 

ଦୂର୍ଦ୍ଦଶା, ଦୂର୍ଦ୍ଦଶା ମୋର

ଶାନ୍ତି ବିଗିଡିଲେ ହୃଦୟରେ ଆସେ ଦୁଃଖ, 

ଆସିବ ଲୁହ ଆଖି ଭିତର |୪|

ଚାଣକ୍ୟ କହିଥିଲେ, ନଥିଲେ ମଣିଷେ ଅନ୍ୟ 

ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ମାନବୋଧ, 

ନଥିଲେ ଶାନ୍ତି, ଦୟାଶୀଳତା ଓ ଲୋକମାନଙ୍କ 

ଭିତରେ ପାପ ଲଜ୍ୟାବୋଧ |୫|

ନଥିଲେ ଦେଶରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ରୋଜଗାର 

କରିବାର ସୁଯୋଗ, 

ଆବଶ୍ୟକ ପାପର ଭୟଭାବ, ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଓ ଜ୍ଞାନ 

ଅର୍ଜନ ପାଇଁ ସୁଯୋଗ |୬|

ଅନ୍ଧତ୍ୱ ଓ ହିଂସା ସୃଷ୍ଟ ସ୍ଥାନରେ, କରିବା ଉଚିତ 

ନୁହେଁ ବସବାସ,

ପ୍ରକୃତରେ, ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦିଏ, ଆମରି ଦେଶର 

ପୁରାଣ ଓ ଇତିହାସ |୭|

କେବଳ ସାନ୍ତ୍ବନା, ରାମ ରାଜ୍ୟର କଳ୍ପନା 

ଉପରେ କି ବଂଚିବା,

ଅବସ୍ଥା ଆହୁରି ଉତ୍କଟ ହୋଇ ଚାଲିବାକୁ 

ସତେ କି ଚାହିଁଥିବା |୮|

ତେଣୁ ମୁଁ ଲେଖେ ସମାଜର ବଡ଼ ବଡିଆ

ଙ୍କ ନିର୍ଲଜ୍ଜ ପଣିଆକୁ,

ମନ ଭିତରେ ଲୁଚି ରହିଥିବା ହଳାହଳ ବିଷ

କୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ପଦାକୁ |୯|

ନଜାଗିଲେ, ଦେଶ ଚାଲଇ ପରୀ "ଯେପରି 

ପ୍ରଜାଙ୍କୁ ସେପରି ରାଜା",

ଆତ୍ମସମୀକ୍ଷାର ତଥା ନବ ଶପଥ ନେବାର 

ସମୟ ଆସିବା ଖୋଜା |୧୦|

ଶୁଣଇ ମୁଃ "ମାତୃଭୂମି ମାତୃଭାଷାରେ ମମତା 

ଯା ହୃଦେ ଜନମି ନାହିଁ, 

ତାଙ୍କୁ ଯଦି ଜ୍ଞାନୀ ଗଣରେ ଗଣିବା, ଅଜ୍ଞାନ 

ରହିବେ କାହିଁ?" |୧୧|

ମନେ ପଡେ "ଜାତି ନନ୍ଦିଘୋଷ ଚଳିବ କି 

ଭାଇ ସ୍ବାର୍ଥକୁ ସାରଥି କଲେ,

ଟାଣେ କିରେ ଗାଡି ଦାନାର ତୋବଡା ଘୋଡା 

ମୁହେଁ ବନ୍ଧାଥିଲେ ? |୧୨|

ନାହିଁ ରାଜନେତାଙ୍କର ଗଣତନ୍ତ୍ର, ସମ୍ବିଧାନ, ସମସ୍ୟା 

ଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ ପାଇଁ,

ଗଣତନ୍ତ୍ର ଚାଲେ କେବଳ ଭୋଟ ହାତେଇବାର 

କଳାରେ ପାରଙ୍ଗମ ଥାଇ |୧୩|

ତେଣୁ ଭାବନା ମୋର ଲେଖନୀ କଅଣ ନିରର୍ଥକ 

ଆମ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ?

ତେଣୁ ମୁଁ ଲେଖେ ମୋ ଭାବନାରେ ଥାଇ, ଏହା 

କଅଣ ଦରକାର ନାହିଁ ? |୧୪|