ପ୍ରେମି କୁ ପ୍ରେମୀକା କେବେ ପାରେକି

ହେ ପ୍ରିୟେ!ସନ୍ଦେହ କରିଲେ ପ୍ରେମେ,

ଶିଥିଳ କି ହୁଏ ଏ ବଂଧନ

ଜନ୍ମ ଯାର ଅନ୍ତର ରୁ

ଏ ମମତା ବଂଚେ ଆଗୁ ମରଣୁଁ ମରଣ ।

ମରମ ର ଏ ଚରମ ବଂଧନ ପରମ

ତୁମେ ଜୀବନେ ମୋର ଚିର ଅଶୃ ସମ:

ମୁରଲୀର ରଂଧ୍ରେ ଯେହ୍ନେ ରାଗିଣୀ ଦୋଷର

ଶ୍ୟାମ ପାଶେ -ରାଈ ଯେହ୍ନେ ଅତି ଆପଣାର ।

ତବ ପାଖେ - ନିରିମାଖୀ

ସଖା - ସେଇପରି

ପ୍ରେମୀକୁ ପ୍ରେମିକା କେବେ ପାରେକି ପାସୋରି

ପଉଷର ଶେଷ ଯାମେ,କାକର ର ହେମାଳ ଚୁମେ

ଶେଫାଳି ଉଠୁଛି ଥରି,କାନନ କାନନ ଭ୍ରମେ

ତେତେବେଳେ ତନ୍ଦ୍ରାଭରା- ଏ ଦୁଇ ନୟନେ

ନାଚଇ ତୋହରି ଛବି -ଜାଣେ ମୁଇଁ ଯାଣେ

ତଥାପି ଏ ଅବୋଧିତ ମନ ହୁଏ ଭାରି

ତେଣୁ ପ୍ରିୟା ଶେଷ ବାରେ ନେଉଛି ପଚାରି

ଛଂଦହରା ତୁମ ପାଇଁ ବଂଚିବି କିପରି