ରାତି

ବେଳ ବୁଡ଼ିଗଲେ ସୂରୁଜ ଦେବତା 

ମାଆ କୋଳେ ମୁହଁ ଲୁଚାଏ, 

ମତେ ସେଇ ସୁଯୋଗ ମିଳଇ, 

ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଦ ପକାଏ ।

ମତେ ଦେଖି ତାରା ଧରାକୁ ଅନାଏ 

ଆଖି ମିଟି ମିଟି କରି, 

ଆକାଶ ଛାତିରେ ରହି ଜହ୍ନମାମୁଁ 

ହସୁଥାଏ କିରି କିରି ।

ଗାଁ ବିଲପଟେ ଶିଆଳ ଭୂକନ୍ତି 

ହୁକେ ହୁକେ ହୁଆ କହିଟି, 

ଉଡ଼ି ବୁଲୁଥାଏ ଜୁଳୁଜୁଳିଆଟି 

ଜୁଳୁଜୁଳୁ କରି ଚାହିଁଟି ।

ନାଆଁଟି ମୋର ରାତି ବୋଲି ତୁମେ 

ଜାଣିଥାଅ ପରା ପିଲାଏ, 

ବୁଡ଼ିଲା ସୂରୁଜ ଆଣିଥାଏ ମତେ 

ଉଇଁଲା ସୂରୁଜ ହଟାଏ ।