ଶୀତୁଆ ସକାଳ

ଶୀତୁଆ ସକାଳେ ଶୋଇ ରହିଥାଏ

   ତୁମ କଥା ନୀତି ଭାବି,

ସକାଳ ହୋଇ ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ

   ଆସି ସାରିଲେନି ରବି ।

ରବି କିରଣରେ ପ୍ରଜ୍ଜୋଲିତ ହୁଏ

   ତମ ଏ ଶରୀର ତନୁ,

କମ୍ବଳ ହଟାଇ ଦେଖିଦେଲେ ଥରେ

   ଭୂଲିପାରେ ନାହିଁ ମୋନୁ ।

ଶୀତୁଆ ସକାଳେ ପାହାନ୍ତି ସ୍ୱପରେ 

   ଆସ ଚା କପେ ଧରି,

ଶେଯରୁ ଉଠାଇ ମସ୍ତକକୁ ଚୁମ୍ବି

   ଆଲିଙ୍ଗନ ଦିଅକରି ।

ଚା କପରୁ ଢ଼କି ପିଉଥାଏ 

   ତମ ପୀୟୂଷ ରସକୁ,

 ପ୍ରେମରସ ସବୁ ଶୋଷି ନେଇଥା ଏ

   ଶରୀରରୁ ହୃଦୟକୁ ।

ଶୀତୁଆ ସକାଳେ ତୁମରି ସ୍ପର୍ଶରେ

   ଖେଳେ ଅଦ୍ଭୁତ ଶ୍ରୀହରଣ,

ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ଅଲୌକିକ ଶକ୍ତି

   ଦେଉଅଛି ଆମନ୍ତ୍ରଣ ।

ଆୟର୍ତ୍ତ ବାହାରେ ଏ ମୋର ମନ

   ତୁମ ଆଡେ ଖାଲି ଚାହେଁ,

ନିଦ୍ରିତ ମୋର ଏ ଶରୀର ଭିରରେ

   ଉତ୍ତେଜନା ସୃଷ୍ଟି କରେ ।