ସକଳ ତୀର୍ଥ ତୋ ଚରଣେ

ମନ ପବିତ୍ର, ହୃଦୟ ସରଳ ଓ ପୂର୍ଣ ଥାଏ

ଯଦି ଅମୃତ ଧାରାରେ

ଚଳୁଥାଏ ମଣିଷର ଥିବା ପଞ୍ଚ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଯଦି

ବିବେକ ଓ ସଞ୍ଜମରେ ।

ଯିଏ ଅନୁଭବ କରିଛି, ଦେବାରେ ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ, 

ନେବାରେ ଅବା ଠକିବାରେ ନାହିଁ

ଘରେ ରନ୍ଧା ତିଅଣର ଯେଉଁ ମଜା ଅଛି, ମାଗି 

ଆଣିବା ତିଅଣର ସେ ସୁଆଦ ନାହିଁ ।

ପ୍ରେମ ଏକ ପବିତ୍ର ଶକ୍ତି ଓ ଅସାଧାରଣ ତାର 

ମହକର ସୃଷ୍ଟି ଦୃଦୟ ଆକର୍ଷଣରେ

ତାହା ଏକ ପବିତ୍ର ଅନୁଭୂତି, ଯାହା ତ ଜାଗ୍ରତ 

ହୁଏ ହୃଦୟରେ, ବିନା ସ୍ପର୍ଶରେ ।

ପବିତ୍ର ପ୍ରେମ ଏକ ଧାତୁରେ ଗଢା, ଫଳତଃ ମଣିଷ 

ଅନ୍ୟର ଉନ୍ନତ୍ତିରେ ହୁଏ ଆତ୍ମବିଭୋର

ଜଣକ ଖୁସିରେ ଅନ୍ୟ, ଖୁସିକୁ କରେ ଜାହିର, ଆତ୍ମା 

କାନ୍ଦିଲେ, ଆରେକ ହୃଦୟ ହୁଏ ଅଧୀର ।

ଆମରି ଲାଳନ ପାଳନ ପାଇଁ ଦିଅନ୍ତି ରାତି ଦିନ, 

ଆମରି ଦୁଃଖରେ ବଢେ ତାଂକ ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ

ବାପା ମାଆ ଯାହା ପାଇଁ ଗଢ଼ା ହୋଇଛି ଆମ 

ଜୀବନ, ସେମାନତ ଆମ ପାଇଁ ମହାନ୍ ।

ହଵିଷ ମୂରୁଜ ପଞ୍ଚୁକ, ପୂଣ୍ୟ କାର୍ତ୍ତିକେ ଧ୍ୟାନ, ନାହିଁ 

ଯଦି ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା, ମଣିଷ ମନରେ  

ପ୍ରକୃତ ଓଡିଆ ଦୃଢ଼ ଭାବେ କୁହେ, ସକଳ ତୀର୍ଥ ତୋ 

ଚରଣେ, ବଦ୍ରିକା ଯିବି କି କାରଣେ କୁହରେ ।