ସ୍ମୃତି

ସ୍ମତି ମୋର ହଜିଗଲା ପ୍ରେମର ପରଶ ପାଇ,

ସ୍ବପ୍ନର ଅଖୋଜା ଇଲାକାରେ ତୁମକୁ ମନ ଝୁରଇ |

ତୁମ ରୂପ ମନେ ଆସେ ସ୍ମୃତିର ତାଜମହଲ ହୋଇ,

ସ୍ବପ୍ନର ଅନନ୍ତ ପ୍ରହରରେ ପାହାନ୍ତିଆ ତାରା ହୋଇ |

ଥରେ ଆସ ଥରେ ଫେରେ ସାଗର ଲହରୀ ପରି,

ବାଲୁକା ଶେଯରେ ଗୋଲାପ ବୁଣେ ଆକାଶର ତାରା ପରି |

ମୋ ମନର ଚାରିପାଖରେ କିଲବିଲ୍ କରେ ସ୍ମୃତିର ସବୁଜ ଗାଲିଚା

ଅପୂର୍ବ ପୁଲକ ଦିଏ ଫେନ ନୀଳ ସାଗର ଜଳର ପହଞ୍ଚା ମଲ୍ଲୀକା |

ସ୍ମୃତି ! ତୁମେ ଆସ ମୋ ମନର ନୀରବ କୋଣରେ ,

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ବସିପଡ଼ ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା ପରି ରକ୍ତାକ୍ତ ବାଣରେ |

ମନଭେଦି ଶର ତୁମ ଖୁବ୍ ଶକ୍ତ ଖୁବ୍ ଆକର୍ଷଣର,

ନଛୁଇଁ ବି ଭେଦିଯାଏ ଏପଟୁ ସେପଟ ଭେଦିଯାଏ ହୃଦୟ କନ୍ଦର ।

ଚୋରେଇ ନେଇଛ ନିଦ ରହିଛି ମୁଁ ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ,

ଶୁଣି ନଶୁଣିଲା ପରି ଲାଗେ ଦିବସ ବା ଅନ୍ଧାର ରଜନୀ |

ଶୁଭେନି ସକାଳର କାଉର ରାବ ଅବା କୋଇଲିର ସ୍ବର,

ଆଖି ଦେଖେ, ମାତ୍ର ମନ ବୁଝେ ନାହିଁ ,ଭାଙ୍ଗେ ବାଲିଘର |

ସ୍ମତି ! ତୁମେ ରହ ସ୍ମୃତି ହୋଇ ମରିବାର ଶେଷ କ୍ଷଣଯାଏ,

ମନୁ ଭୁଲେ ନାହିଁ, ଛୋଟ କାହାଣୀ ହୋଇ ରହିଯାଅ ଶେଷଯାଏ

ସ୍ମୃତିଭରା ଜହ୍ନ, ସ୍ମୃତିଭରା ରାତି , ରହିଯାଅ ମୋର ଅଗଣାରେ

ଝୂରୁଥିବି ତମ ବାଟ ଚାହିଁ ସ୍ମୃତିର ପଲକ କୋଣରେ |