ଠିକଣା ପାସୋରି ଦେଇଛି

ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ଭୂତିଆ

ମଉଳି ଗଲାଣି ଦେଖ

ସତ୍ୟର ସେ ଅପୂର୍ବ କାନ୍ତି

ଗ୍ରାସୁଅଛି ଧିରେଧିରେ

ମାୟା ମୃଗତୃଷ୍ଣା ର ଶାନ୍ତି ।

                           ହୃଦ ସରୋବରେ ଦେଖ

                           ନଫୁଟେ ପ୍ରୀତିର କମଳ

                           ସ୍ୱାର୍ଥ କମଣ୍ଡଳୁ ବୃକ୍ଷେ

                           ଭରା ଲୋଭଜାତ ସେ ଜଳ ।

ନୟନ ସନ୍ଧାନେ ଦେଖ

ନାହିଁ ସେ ସଦ୍ଗୁଣ ସାରଣୀ

ଦୁର୍ଗୁଣ ଅରଣ୍ୟେ ଖୋଜେ

ସୁନା ହରିଣକୁ ନଜାଣି ।

                           କଣ୍ଟାର ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି

                          ଶୋଅଇ ଫୁଲର ଶେଯରେ

                           ଆଖି ମୋଦି ଖୋଜିଥାଏ

                           ବାସ୍ତବତା ନିଜ ସ୍ୱପ୍ନରେ ।

କର୍ମରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଛବି

ନଆଙ୍କି ଆଦର୍ଶ ଖୋଜଇ

ପୁଣ୍ୟଫଳ ପାଇବାକୁ

ସର୍ବଦା ତତ୍ପର ହୁଅଇ ।

                        ଭରା ଯୌବନ କାଳରେ

                        ନକରେ ମୁକ୍ତିର ପ୍ରୟାସ

                        ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ସମୟେ ଖୋଜେ

                        ହରାଇ ନିଜର ଆୟୁଷ ।

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଜନମ ପାଇ

ମହତ୍ଵ ଜାଣି ନପାରିଛି

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଭାସି

ଠିକଣା ପାସୋରି ଦେଇଛି ।