கரைக்காதே

மங்கையவள் சிந்திய

கண்ணீர்ப்பொறிகள்..

பட்டுப் பற்றியெறிந்தன

என்மார்பின் திரிகள்...

அறிந்துகொண்டேன் நான்..

நெருப்பிலும் உண்டு தண்ணீர்

அதன் பேர் “கண்ணீர்”..

ஏ... சந்தனப் பெண்ணே!!

இனி உன் கந்தகக் கண்கள் கரைக்காதே..

அதில் காவிய உண்மை உரைக்காதே..