અવિસ્મરણીય

વતનના માર્ગો બધા હટી જવાના,

દિલથી શહેર રસ્તા બની જવાના.

મનના ઉમંગો વિખરાઈ પટકાવાના,

સ્વજનોના શ્વાસો ઉંબરે અટકાવાના.

આંગળીએ ચાલતું ઉડી ગયું પોતીકુ,

ધૂળની ડમરીઓ દઈ ગયું ઓશીકું .

ઉડી વિદાય અને ચિરાય બધી લાગણી,

રડતી આંખો ઘવાય બધી કિંમતી.

 

એવા અવિસ્મરણીય કંઈક પ્રસંગો વિખરાય,

ઘડપણના ઘૂંટડે જીવન બધું વાગોળાય.