കർഷകൻ

ദൈന്യതയാർന്ന നിൻ മുഖപടത്തിങ്കൽ ,     

 മിഴിനീർകണികകൾ ഇറ്റുവീഴ്കെ ,            

കൈളിലിരുന്ന തുട്ടുകൾക്കോ ,               

വിയർപ്പിൻ്റെ ഗന്ധം.

                     

മണ്ണിൻ്റെ സ്പന്ദനം അറിയുന്നോൻ ,         

മാനുഷർ തൻ തുടിപ്പറിയുന്നോൻ ,           

അന്നമേകാൻ നിർന്നിദ്രമാം ,                  

രാത്രികളിൽ അദ്ധ്വാനത്തിൻ   

                 

ഉന്നതികളിലെത്തിച്ച്                        

ഭൂമിയാം അമ്മയെ വണങ്ങുന്നു.               

 ആധുനിക മാനുഷർ വികസന-               

ത്തിനായി കൊടി പിടിക്കുമ്പോൾ , 

            

'ചാരിറ്റി' ചെയ്യാനായി മത്സരിക്കുമ്പോൾ,            

അവരറിയുന്നില്ല യഥാർഥദൈവം

മണ്ണിൻ്റെ മക്കളെന്ന്  ..പൂജ ചെയ്യേണ്ടത് ,               

അവരുടെ കാൽപാദങ്ങളിലെന്ന് .      

       

വിയർപ്പിനാൽ ചെളിപുരണ്ട തുട്ടുമായി       

 വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങവെ മനസ്സുനിറയെ       

 തന്നെ കാത്തു നിക്കും പിഞ്ചുമകളുടെ          

ഒട്ടിയ വയർ വേദനയായി തുളഞ്ഞു കയറി.