जिद्द..

रडलेल्या मैदानात लढण्याची ताकद 

त्यालाच उराशी ठेवून जिद्द म्हणुन जगतोय 

दिवसा करापलीत स्वप्न

तरी तोंडावर हासू आहे

मिशी वर ताव मारत,

सुर्याचा दिवा करून रात्र भर जागतोय.

ढेपाळलेत पाहून दगडी आणि धोड्याणा.

आरे पाझर पाजळतोय दरी आणि खोऱ्याना.

खळ खळ नाऱ्या झऱ्याचा आवज मधूर आहे

नजरेत भिरणारे हे मैदान रुड आहे 

 

झेप अशी घेतो

की गरुड होऊन आभाळ भेदतो 

शत्रु कापतो जेव्हा मी मैदानात उतरतो.

कष्टाच्या घामात  डूबून

दुःखाचा दर्यात दुष्काळ पाडतोय .

जीतण्यासाठी जवानीचा उभा जीव घेतलाय.

काड्या  करणाराचा जीव किकलाय .

ये बुध्दी बळाचा डाव मी

वैऱ्यानच्या शाळेत शिकलोय

पैदयाला सोडून सरळ राजाला भिडलोय.

हे कवळा शेडा नाही

मुरलेल रान आहे बघ

वनव्यात पेटून पुन्हा हिरव गार होणारं बघ 

सापा सारखी कातडी टाकून

चित्या सारख धावतोय .

रोखून तर बघा

 कशा नरड्या सकट कोतळा बाहेर काढतोय 

रडलेल्या मैदानात लढण्याची ताकद 

त्यालाच उराशी ठेवून जिद्द म्हणुन जगतोय.